Bourdieu inspiruje swą analizą do refleksji zarówno nad zachowaniami ludzi, których antropolog poddaje swym naukowym dociekaniom, jak i nad uprawianiem nauki przez tegoż antropologa, a szerzej uprawianiem nauki w ogóle. Podobnie jak inne prace Bourdieu, także SZKIC TEORII PRAKTYKI jest - jak większość jego ważnych koncepcji - zwrotny. Zwrotność polega na tym, że to, co człowiek robi, odnosi się zawsze zarównoi do tego, na czym działa, jak i do niego samego. W każdej czynności aktor równocześnie zmienia świat i siebie.