Opinia na temat książki Szeptucha. Na ołtarzu ciszy

” Szeptucha” to historia, która mogła się wydarzyć na prawdę, chociaż też wcale nie musiała. Autorka nałożyła opowieść o niezwykłej dziewczynie na kanwę wydarzeń historyczno- politycznych dziejących się w Rzeczpospolitej Obojga Narodów, a dokładnie w okolicach Nowogródka.

W roku 1613r. w jednej z wiejskich chat na świat przyszła główna bohaterka Nawojka. Dziewczynka posiada wyjątkowy dar – słyszenia. Słyszy, to co jest mówione szeptem, a nawet rozmowy dziejące się kilka chat dalej. Jak łato się domyślić ludzie szybko widzą w tym siły nieczyste.. Pod naporem mieszkańców wsi Nawojka zostaje przyjęta na nauki do miejscowej szeptuchy.
Dziewczyna jest niezwykle inteligentna i chętna do nauki, lecz pewnego razu zobaczyła coś czego nie powinna.. Jej bezpieczeństwo przez to zostało zagrożone, musi uciekać i zostawić za sobą wszytko co zna i iść ku nowemu, nieznanemu..
W lesie znajduje ciało zamordowanej dziewczyny z noworodkiem.. stawia sobie za cel wyjaśnienie tego co zaszło. Wyrusza więc do najbliższego miasta.
Tak oczami głównej bohaterki poznajemy Nowogródek i panującą w nim wielokulturowość. Dziewczyna zgłębia różne religie i obyczaje, książka jest bogata w przypisy, dzięki czemu czytelnik od razu wie o czym czyta. Autorka wprowadziła wiele ciekawych zagadnień z religii muzułmańskiej i żydowskiej, tłumaczy też skąd się więziła ta ludność na litewskich ziemiach i jak ze sobą egzystują . Oprócz tego dziewczyna stara się pomoc napotkanym ludziom, w typowo szeptuchowy sposób :)

Historia ta jest napisana w niezwykły sposób zdawać by się mogło, że snuje ją bajarka, której słucha się w wypiekami na policzkach. Chociaż nie ma tu nagłych zwrotów akcji, to wiele się dzieje.
Dotyka też wielu aspektów jak odrzucenie, niezrozumienie, niesprawiedliwość, a także odkrywanie siebie i mimo to opowieść nie jest smutna, a wyjątkowo ciekawa.