Szczęśliwi nadzy ludzie (wyd. ukr. 2016) to pierwsza książka Kateryny Babkiny wydana w Polsce. Osiem przepełnionych nostalgią opowiadań o odchodzeniu, z traumą Majdanu i wojny na wschodzie Ukrainy w dalekim tle. Mottem tomiku mógłby być cytat z opowiadania Papasza: „− Umrzeć − mówią tato − jest niestrasznie. Żyć jest strasznie”. Teksty bardzo dojrzałe zarówno w warstwie filozoficznej, jak i stylistycznej. Jeśli młoda ukraińska literatura będzie się rozwijać w kierunku, który wyznaczają takie nazwiska jak Kateryna Babkina czy Andrij Lubka, niewątpliwie usłyszymy o Noblu dla ukraińskiego pisarza.