Spowiedź ducha

„To smutne, że głupcy są tak pewni siebie,
a ludzie mądrzy tak pełni wątpliwości.”
Bertrand Russell

Historia jest nam przekazywana w szkołach w formie bardzo okrojonej i suchej skupia się na datach, nazwiskach i najważniejszych wydarzeniach, nie dając możliwości wczucia się w ówczesne wydarzenia. O wielu z nich mamy tylko skromne informacje, nie dające nam obrazu tego, co faktycznie wówczas działo, jaki miało to wpływ na zwykłych ludzi i jak oni radzili sobie w tych trudnych czasach. Taką szansę tworzą powieści, w których autorzy próbują przybliżyć nam klimat i realia minionych lat uświadamiając, że wszelkie zawirowania dziejowe i działania polityczne mocno odbijają się na ludzkości. Tego rodzaju refleksje wzbudza książka „Spowiedź ducha”, która skłania do spojrzenia na nasze dzieje z innej perspektywy.

Pan Przemysław Lis-Markiewicz przyznaje na wstępie swojej książki, że powstała ona jako odpowiedź na rozwój ruchów nacjonalistycznych, wszechobecny fałsz i głupotę. Nie obawia się wyrażać swoich poglądów i śmiało nazywa rzeczy takimi, jakimi są. Dużo uwagi poświęca sądownictwu, pokazując jego rozwój na naszych ziemiach i po odzyskaniu niepodległości oraz w latach powojennych, ujawniając paradoksy, podatność na manipulacje, wytykając niesprawiedliwość w ferowaniu wyroków.

Powieść w pierwszych rozdziałach przypomina literaturę obyczajową, gdyż skupia się na dorastaniu małego chłopca, który nie mając odpowiednich wzorców, z...