Spalony

Jena z lepszych autobiografii dotycząca życia piłkarza. Szczera do bólu, poruszająca. Warta przeczytania przez młodych sportowców.

Nie jestem fanką piłki nożnej. Dlatego też na mojej półce wśród książek próżno szukać biografii czy autobiografii piłkarskich. W swoim życiu oprócz Spalonego przeczytałam tylko dwie takie książki: o Christiano Ronaldo oraz Adamie Nawałce.
Spalony to niełatwa pozycja. Zazwyczaj w piłkarskich książkach autorzy skupiają się na osiągnięciach sportowca, które są ważne, ale skutecznie odciągają uwagę od nieco może nie ważniejszych spraw, ale na pewno godnych uwagi. W tej publikacji pokazano, że można napisać ciekawą historię piłkarza, która jest prawdziwa. Pan Andrzej dzieli się z czytelnikami nie tylko piłkarskimi zagadnieniami. Opowiada również o swoim prywatnym życiu.
Skoro jestem anty piłkarska, dlaczego zdecydowałam się poznać historię piłkarza, którego nie znam? Otóż w dużej mierze przyłożył się do tego #hejtpark obejrzany przeze mnie dokładnie rok temu. Po książkę powinnam sięgnąć już znacznie wcześniej, sama nie wiem dlaczego odkładałam to tak długo w czasie. 🤷‍♀️. Ode mnie 10/10. Szkoda, że na sportowym rynku coraz mniej jest takich książek.
,,To nie będzie książka o triumfach, chociaż i one się zdarzały. Więcej znajdziecie tu upadków, bo moje życie naznaczone jest upadkami, po których nieporadnie próbowałem się pozbierać. Ale będzie to też książka z moim prywatnym happy ednem. Dziś, kiedy patrzę w przeszłość, wiem jedno - mogło być gorzej. Upadałem, ale stoję. Tutaj przed wami".

Czytałam książkę jako kompletny laik piłkarski - cieszę się, że miałam okazję poznać tę historię.

Wciągnęła mnie historia mimo braku pamięci do dat i meczów, goli w każdej minucie. Nie przeszkadzało to jednak w poznawaniu dalszych losów Andrzeja i jego najbliższych.

Historia wstrząsnęła mną na sam koniec.

Uważam, że historia ważna poznania, nie tylko przez piłkarskich miłośników.