Spalona słońcem

"Spalona słońcem" Laury Lippman to dość skomplikowany thriller, choć bardziej przypomina powieść obyczajową. Jej fabuła jest bardzo zagmatwana, pełna tajemnic, sprzeczności i niezrozumiałych działań. Oczywiście według mnie. Z drugiej strony ta historia ma w sobie potencjał i siłę, tylko jakoś nie do końca autorka umiejętnie ją przedstawiła.
Co do akcji to trudno doszukać się tutaj dynamizmu. Całość wlecze się monotonnie, miejscami wręcz topornie. Dopiero pod koniec coś tam zaczyna się dziać , jednak zakończenie zostało przekombinowane, nierealne.
Niestety, bohaterowie nie zyskali mojej sympatii. Ona, Polly, to według mnie egoistyczna, fałszywa i dążąca po trupach do celu, kobieta, która niszczyła każdego, kto tylko stanął jej na drodze do sukcesu. Dla niej nie liczył się nikt poza nią samą, choć twierdziła inaczej. On, Adam, naiwny, bojący się zmian, ślepo i toksycznie zakochany w tej niesamowicie wyrachowanej "aktorce".
Tak więc, całość wypada przeciętnie, bo fabuła ma w sobie coś intrygującego, a mimo to okazuje się przerysowana. Nie jest to najmocniejszą powieść tejże autorki, niestety.

PRZEKRĘT TRZECIEJ ŚWIEŻOŚCI

Straszna cienizna.

Bestseller New York Timesa – przeczytałam na okładce. Tylko, to znaczy? Bestseller według czytelników tej gazety czy jej redaktorów? Czy według jej właścicieli, którzy mają układ z wydawnictwem, albo nawet w nim udziały? Nie doszłam o co chodzi, ale zaufanie do gazety uleciało bezpowrotnie.

 

Akcja dość ciekawie się zawiązuje. Przez pierwszą połowę jednak nic się nie dzieje, ale wielbicielki powieści „kobiecych” nie powinny narzekać. Thrillera wprawdzie nie widać, ale warstwa obyczajowa na razie wydaje się być w porządku, chociaż zachowanie głównej bohaterki jest lekko mówiąc kontrowersyjne.

 

Już mam zamiar odpuścić sobie dalszą lekturę, ale pada trup i w części drugiej coś wreszcie zaczyna się dziać. Kiedy jednak przychodzi pora, aby dowiedzieć się na czym polegał przekręt stulecia szumnie anonsowany przez pół powieści, okazuje się, że to żaden przekręt stulecia, tylko szereg zbiegów okoliczności, które pomogły głupiutkiej bohaterce wyjść na prostą. I wtedy okazuje się również, że warstwa obyczajowa, która początkowo wydawała się być w porządku, teraz kompletnie się rozłazi. Gdy dowiadujemy się, jakie motywy kierowały bohaterką, jej zachowanie staje się niedorzeczne, idiotyczne wręcz, i kompletnie niewiarygodne.

 

Nie musicie tego czytać, naprawdę. Wystarczy, że ja to dla was zrobiłam.