Snowglobe

Kataklizm klimatyczny, cały świat pokrywa gruba warstwa śniegu, średnia temperatura na zewnątrz to -45 stopni Celsjusza. Ludzie by przeżyć pracują zmianowo w elektrowni i siłą swych mięśni poruszają turbiny wytwarzające prąd.
Jedyną ich rozrywką jest oglądanie telewizji, oglądają reality show z udziałem uprzywilejowanych mieszkańców Snowglobe — futurystycznego miasta chronionego przezroczystą kopułą. W jego murach elita żyje w luksusie, a każdy jej ruch jest transmitowany na zewnątrz.
To jedyne miejsce w w którym jest ciepło i każdy marzy, że kiedyś właśnie tam trafi i nie będzie musiał martwić się o chłód czy jedzenie, jedyną ceną jest prywatność.
Nasza bohaterka marzy, by zostać reżyserką i móc produkować w kopule swoje programy, nieoczekiwanie dostaje propozycje życia w kopule, jednak w zupełnie innej formie niż sobie wyobrażała.
Gdy obejmuje to pełne przepychu, choć sztuczne życie, zaczyna odkrywać złowrogie prawdy ukryte pod wypolerowaną powierzchnią miasta. Z każdym odkryciem powieść zagłębia się coraz bardziej w tematy oszustwa, władzy i ceny przywilejów.
Powieść stawia niepokojące pytania: Ile z tego, co widzimy, jest prawdziwe? Jak daleko posuną się ludzie, aby utrzymać iluzję doskonałości? Kontrast między walczącymi masami na zewnątrz Snowglobe a spektaklem wewnątrz odzwierciedla rzeczywiste problemy nierówności majątkowych i manipulacji społecznej.
Jednak nie tylko to jest w tej książce ciekawe bo Snowglobe skrywa więcej mrocznych tajem...

Świat "Snowglobe" jest cały skuty lodem, a zamieszkujący go ludzie mają tylko jedną rozrywkę - oglądanie telewizji, a dokładniej obserwowanie grupy aktorów żyjących w tytułowej Śnieżnej Kuli. Pozornie jest to miejsce idealne, w którym każdy chciałby się znaleźć, ale jak to z utopiami bywa, pod skórą czają się tajemnice i zgnilizna.

Powieść jest całkiem fajną młodzieżówką/young adult z oryginalnym pomysłem. Porusza m.in. takie tematy jak prywatność i popularność, kradzież tożsamości, manipulacja i wykorzystywanie. Wszystkie te wątki są obecne w naszej teraźniejszości, myślę, że warto się nad nimi zastanawiać.

Autorka funduje nam trochę napięcia i niepokoju, do samego końca czytelnik nie wie, któremu bohaterowi można ufać i kto jakie sekrety ukrywa. Jeśli chodzi o jakieś zarzuty, to nie jest to nic poważnego, brakowało mi więcej informacji o świecie przedstawionym, byłam ciekawa np. jak dokładnie to wszystko funkcjonuje, co doprowadziło do takiego stanu, a autorka bardziej skupiła się na relacjach pomiędzy postaciami. Czasami wydawało mi się też, że lepiej by było coś pokazać, niż o tylko tym mówić. Poza tymi rzeczami czytało mi się dobrze, a całość skłoniła mnie do refleksji.

Cieszę się, że taka książka powstała, naprawdę widzę w niej jakieś odbicie naszej rzeczywistości, tylko takie przystrojone w fantastycznonaukowy kombinezon. Polecam.

Świat po nuklearnym konflikcie pokrywa lód i śnieg, ekstremalnie niskie temperatury, zawieje i nieustanne opady sprawiają, że każdy dzień to szkoła przetrwania. I choć tak właśnie wygląda codzienność Chobahm, dziewczyna wciąż ma nadzieję na lepszy los.

Snowglobe to marzenie wielu, ale dostanie się tam graniczy z cudem. Bezpieczna, słoneczna przystań w świecie skutym lodem jawi się jako raj również głównej bohaterce. Dziewczyna za wszelka cenę chce zostać twórcą kręconych tam seriali, bo tylko w taki sposób będzie mogła zamieszkać pod kopułą. Gdy w zimowym piekle jej wioski pojawia się sama reżyserka Cha i proponuje jej układ, Chobaham chwyta się swojej szansy, nie wiedząc jak wysoką cenę przyjdzie jej zapłacić za spełnienie marzeń.

Powieść Soyoung Park to dystopia, która zachwyca swoją mroźną precyzją, a jednocześnie rozgrzewa emocjami. To opowieść o perfekcji, która okazuje się więzieniem i o dziewczynie, która zbyt późno zdaje sobie sprawę, że nie wszystko, co błyszczy, jest złotem.

Tytułowe Snowglobe to gigantyczna kopuła, w której elita społeczeństwa żyje w luksusie i przepychu, pozostając jednak pod całkowitą kontrolą i nadzorem. Ich życia zamienione zostają w niekończące się reality show, pokazując ich nawet w najintymniejszych momentach. I choć na pierwszy rzut oka wszystko tam wydaje się takie naturalne i prawdziwe, za każdym gestem i łzą kryją się reżyserzy tego „doskonałego życia” i ta...