Śmiertelny chłód

Książkę mogłabym ocenić na dobrą, gdyby należała do gatunku dramatu, ale z uwagi na charakter kryminalny uważam ją za słabą. Podążanie wątkami kryminalnymi jest nużące przez to, że trzeba przebijać się przez mocno rozbudowane portrety postaci, ich rozmyślania, opisywanie problemów oraz próby ich motywowania, oceniania itp. Warstwa obyczajowa z nadpisaną psychologiczną otoczką jest jak kajdany ciągnące topiącego się na dno. Przy tak dużej objętości tekstu w sumie odnosi się wrażenie, że niewiele dotyczy policyjnej ścieżki wyznaczającej tropy mordercy. Nie oszukujmy się, Lackberg też nie jest dobra w skupianiu się na prowadzeniu śledztwa. Obie panie łączy budowanie treści na społecznych uwarunkowaniach oraz rozbudowanym opisie życia bohaterów. Dlatego jestem w stanie zrozumieć skąd taka etykietka na okładce "Śmiertelnego chłodu". Jednak Ceder jeszcze bardziej odsuwa na boczny tor sam wątek kryminalny, żeby opisywać motywy ludzkich działań, wikłać się w odczuwane przez nich lęki, analizować patologie. W takim gąszczu zbędnej treści trudno śledzić poczynania policji i jeszcze mówić o trzymaniu napięcia. Nadmiernie rozwleczona fabuła zabiła, w tym wypadku, całą przyjemność jaką można mieć przy czytaniu kryminału.
Pomijając śledztwo sama warstwa społeczno-obyczajowa nie jest taka zła, choć odnosiłam też wrażenie, że autorka pobieżnie przechodzi przez ważne kwestie. Możliwe, iż to spowodowane jest nagromadzeniem tylu tematów w jednym. Jeśli już dokonuje się wyboru, co to społec...

Wiele osób krytykuje tę powieść. Natomiast mnie ona się bardzo podobała. Lubię takie kryminały z wątkami psychologicznymi i opisami życia bohaterów. Przyznam,że ani przez chwilę się nie nudziłam czytając ją i chętnie sięgnę po następną powieść autorki. Naklejka skierowana do fanów Lackberg według mnie nie trafiona,bo osobiście Ceder o wiele bardziej mi przypadła do gustu,niż Lackberg której dwie powieści odłożyłam (przyznaję się bez bicia).