Ślepa wierzba i śpiąca kobieta

Piękne opowiadania. Krótkie, ale pełne poezji, nieodgadnionego, czegoś ponad codziennością. Są one pisane prostym klarownym językiem, wychodzące z konkretnych sytuacji, ale opowiadające o czymś, co jest w człowieku ponad tym co codzienne. I chyba to wychodzenie ponad codzienność łączy te wszystkie opowiadanka.
Podczywałam je pojedynczo w miarę wolnego czasu, ale przy każdym miałam wrażenie, że mam styczność z dziełem artystycznym. Nie czytadłem, ale dziełem. I to jest piękne.
Jest to moja trzecia książka Murakamiego, a ja wreszcie zrozumiałam dlaczego jego fani żądają Nobla dla tego pisarza.

"Oś czasu głośno we mnie zgrzytnęła. Czterdzieści lat rozpadło się jak spróchniały dom, stary i nowy czas połączyły się w jeden wir."

Czytajcie i uczcie się pisarze opowiadań, bo zaprawdę, powiadam wam, właśnie tak winny być pisane opowiadania. Cóż to była za cudna czytelnicza uczta. Każde opowiadanie, jak pięknie wysublimowane smakowo wspaniałe danie.

Tym razem nawet nie pokuszę się o trzy miejscowe podium, bo nie wiedziałabym które z tych opowiadań na tym podium umieścić. Może ze dwa bym uznała za ciut słabsze, ale reszta, to prawdziwe perełki. Mimo że w zasadzie, raczej smutne to historie. Może poza "Perkozkiem", bo to akurat mnie rozbawiło.

Każde z nich poruszyło inną emocjonalną strunę we mnie. Na przykład "Lustro" mimo że takie krótkie przywołało z mojej pamięci cytat z piosenki "Popołudnie", pięknie wyśpiewanej przez Michała Majora, ze słowami J.Kofty.

"Nie jesteśmy przecież tacy, jacy w lustrze się widzimy...."

"- Myślę, że serce przypomina głęboką studnię. Nikt nie wie, co jest na dnie. Można tylko sobie wyobrażać na podstawie tego, co czasami wypływa na powierzchnię

Opowiadania z różnego okresu twórczości autora, a więc bardzo nierówna. Niektóre zapadają w pamięć, jak o ubogiej krewnej. Dużo w nich smutku, myśli o śmierci, poszukiwania miłości i drugiego człowieka. Skłaniają one do refleksji, jak zwykle u Murakami. Jak cała jego twórczość przepełnione są realizmem magicznym. Warto je przeczytać, ale nie poprawią nastroju.