Opinia na temat książki Simona: Opowieść o niezwyczajnym życiu Simony Kossak

Kiedyś fascynowała mnie rodzina Kossaków. Zaczęłam od „Dziedzictwa” Zofii Kossak, Później książki M. Samozwaniec , a także inne. W młodości zakochana byłam w poezji Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej. Interesowałam się zawsze malarstwem Kossaków. Gdy zobaczyłam książkę o następnej kobiecie z rodziny Kossaków, od razu zaczęłam czytać.
Wspaniała biografia nietuzinkowej kobiety. Czy można być przeciętnym w rodzinie Kossaków? Zaciekawiła mnie pierwsza część książki, Jak to jest żyć i dorastać w „takiej” rodzinie? Zapomnieliśmy takie słowa jak „kinderschtuba” i że „ryby i dzieci głosu nie mają”. Ciekawe jak zrywając z rodziną i uciekając od niej , z latami coraz bardziej upodobniała się do członów rodziny. Czy przez cały czas podświadomie starała się udowodnić sobie i rodzinie, że jest mądrą, wartą szacunku kobietą, zasługującą na swoje nazwisko? Udowodniła , że nawet żyjąc w środku Puszczy Białowieskie, w chacie bez prądu i wody można być słyszanym i docenianym jako naukowiec. Jej walka o Puszczę Białowieską zasługuje na szacunek. .
Łatwiej czasami żyć ze zwierzętami niż z ludźmi.
Książka świetnie napisana i udokumentowana, z pazurem. Biografia, którą warto przeczytać i poznać Simone Kossak.