Opinia na temat książki Sięgając marzeń

Czy marzenia zawsze się spełniają?

Weronika Skalska przychodzi do nowego liceum po bardzo nieprzyjemnej sytuacji w poprzednim. Zostaje kapitanką drużyny taneczno - muzycznej i tym samym jest bliżej spełnienia swojego największego marzenia. Jedynym “ale” jest współpraca z MIchałem Grasso - liderem drużyny sportowej z łatką kobieciarza. Nie zaczynają dobrze, a dyrektor widząc to postanawia narzucić im warunek - żeby pojechać na wymarzone zawody, muszą udawać parę. Czy ta wymyślona relacja pomoże im w osiągnięciu marzeń? A może jeszcze bardziej namiesza?

Mój wzrok przyciągnęła okładka, która wręcz sugeruje młodzieżowy lekki romans. Książka porusza kilka cięższych tematów. Takim najciekawszym według mnie był wątek mamy Michała, i to jeden z tych, których się nie spodziewałam. Rozdziały są bardzo krótkie, co sprawia, że książkę czyta się bardzo szybko, ale niestety wraz z nimi lecą mniejsze i większe akcje, które mogłyby zostać trochę bardziej opisane lub rozwinięte. Bohaterowie, mimo że dość typowi (nowa uczennica i ten popularny sportowiec), to zyskali moją sympatię i naprawdę dobrze się bawiłam w ich towarzystwie.

Książka jest wypełniona pięknymi cytatami i myślami o miłości, co akurat bardzo doceniam, bo lubię sobie zaznaczyć i wracać do takich rzeczy. Epilog nie skradł mojego serca i wygląda, jakby nie pasował. W podziękowaniach autorka pisze, że możliwa jest kontynuacja. Liczę, że jeśli się pojawi to zakończenie nabierze więcej sensu.

Na początku każdego rozdziału pojawia się cytat z dalszej części tekstu, co bardzo mi się podobało i sprawiało, że potrzebowałam się dowiedzieć: kto to powiedział i w jakim kontekście, bo jak się okazuje po lekturze, kontekst jest ważny, a niedopowiedzenia mogą bardzo namieszać.

Jestem niesamowicie ciekawa czy autorka podejmie się napisania kontynuacji. Ja bym chętnie znów wpadła do Weroniki i Michała, zobaczyć jak się mają:)

⭐️⭐️⭐️✨️/5