Opinia na temat książki Siedem

Emilia Szelest w powieści „Siedem”, mrocznym i mściwym thrillerem, zabiera czytelnika na wyspę odciętą od świata w towarzystwie siedmiu pisarzy, których łączy jedna powieść. Giną po kolei w sposób przypominający śmierć bohaterów ich książek. Tak to jedna powieść zaważyła na życiu niejednego pisarza. Powieść mroczna i jak najbardziej poważna w swoim przekazie oraz profesjonalnym wykonaniu Autorki. Ale pod koniec powieści solidnie się uśmiałem, do teraz mnie trzyma jedna myśl. Uprzedzam, nie podpowiadam, nie podżegam tylko odgaduję zamysł Pani Emilii. Drżyjcie pisarze kryminałów, koledzy po piórze. Wysyłam do was zaproszenie na doroczny bal pisarza, będzie wyżera i zabawa. Wszystko na koszt wydawcy. Do „Ostatniego Zakątka”, którego próżno szukać na mapach. A, że Pani Szelest, bodajże, mieszka w takim rejonie to nie trudno będzie jej znaleźć takowe miejsce. Bo to czy jest normalne, że niejaki Remigiusz swój pierwszy milion zarobił przed trzydziestką? Pisarz w Polsce powinien klepać biedę i umrzeć na suchoty. A taki Max? Przecież to musi być świr, nikt normalny takich rzeczy nie tworzy. A propos Maxa, ten to by dopiero cierpiał jakby trafił do powyższego grona. Taki Krystian, gliniarz, no może i dobrze napisał ale gdzie on się pcha. A taki Piotr, ten znowu emeryt, nudzi się? Ładnie to odbierać chlebek innym? Mietek, ten od słodkich, znudziły mu się rachunki to i stworzył pierwszego w historii gliniarza, który nie jest alkoholikiem z przeszłością. Kasia z lasu, jak tam tworzy jak tam nawet komórki zasięgu nie mają. I jeszcze kilku bym dodał. Pani Emilio czekam na kontynuację. To tak żartem, który nasunął mi się wraz z doświadczeniem i jest wynikiem obcowania z czytelniczymi opiniami.