Ścieki, gaz i prąd

To było kawał czasu temu, jakoś w 2006 roku. Wcześniej nie interesowałem się literaturą spod żadnego znaku, uwagę zaprzątały mi inne rzeczy. I nagle kumpel podrzucił mi "Ścieki, gaz i prąd"- ot, tak po prostu, w razie gdyby mi się nudziło. No i się zaczęło, bo nie dość, że z miejsca mną ta książka zawładnęła, to jeszcze rozpoczęła szybko postępujący proces mojego coraz większego "ciśnienia" na literaturę, co teraz przybrało już formę lekkiego uzależnienia.
W dużym skrócie: jest to wielowątkowa fabularnie satyra zmiksowana z fantastyką. I jednego i drugiego jest tu pod dostatkiem- trzeba przyznać, że szpilka Ruffa, którą dźga nieprzebrane wręcz grupy społeczne, jest bardzo długa, dzięki czemu obrywa się tam chyba wszystkim. Absurd leje się z każdej strony, co jednak wychodzi książce na dobre, bo i humor trzyma tęgi poziom. No bo skoro akcja ma miejsce w 2023 roku, kapitanem statku o dumnej nazwie "Yabba dabba doo" jest jeden z nielicznych ocalałych czarnych (których wytłukł tajemniczy pomór, oszczędzając zielonookich), do tego ekoterrorysta, ostrzeliwujący gdzieś na początku książki krążownik wrednego miliardera bombami z dżemu (czy może budyniu, czort wie), to sama się micha cieszy na taką dawkę kompletnie poronionych pomysłów.
Fabuła jest tu bardzo rozbudowana i (o ile mnie pamięć nie myli) deko pogmatwana, jednak nawet kompletnie niewprawiony czytelnik powinien być z jej śledzenia zadowolony.
Szkoda że jest to książka raczej trudno dostępna, przez co zapewn...