Głupiec na wzgórzu

To jedna z moich ukochanych książek, czytana już wiele razy. Niezwykła historia o …no właśnie ciężko powiedzieć o czym, bo ilość wątków w tej książce na początku może przytłaczać. Mamy więc opowieść o młodym pisarzu, który potrafi pisać bez papieru i którego słucha wiatr. Jest historia Księżniczki, która musi odkryć, kogo naprawdę kocha. Jest Czarny Rycerz, walczący z całym światem, ale przede wszystkim ze swoimi koszmarami. Jest niezwykłą grupa studentów, nazywająca się Cyganerią, są skrzaty, jest Kalliope, czyli najpiękniejsza kobieta świata i pies Luther, który ze swoim przyjacielem kotem Blackjackiem szuka Nieba, a to tylko niewielka część dramatis personae . No i jest uniwersytet Cornell, a to, w opowieści Matta Ruffa, jest miejsce magiczne. Pozornie tego wszystkiego jest po prostu za dużo, ale ja od pierwszych stron dałam się porwać magii opowieści, która mimo pozornego chaosu zmierza do zaplanowanego z góry (dosłownie) końca. I mimo, że początkowo może się wydawać, że zarówno bohaterów jak i wątków jest zbyt wiele, to z biegiem rozdziałów odkrywamy, że każdy z nich ma swoją rolę do odegrania. Pomocą w ogarnięciu tego wszystkiego może służyć umieszczony na początku spis postaci, ale tak naprawdę, jeżeli ktoś wsiąknie w tę historię, to taka ściąga nie będzie mu potrzebna. Jedynym minusem jest okładka - tak paskudnego koszmarka po prostu nie da się odzobaczyć.
Lubię wracać do tej książki, bo tak naprawdę to taka bajka dla dorosłych i mimo, że trochę czasu minęło ...