Opinia na temat książki Rumowiska
Przeczytane
Spędziłem z Rumowiskami kilkanaście wieczorów – dużo, powiecie, ale inaczej się nie dało. Płynąłem spokojnym nurtem, zdanie po zdaniu i nawet jeśli natrafiłem na mieliznę (pozostanę w rzecznych metaforach), nie było to bolesne szorowanie brzuchem po dnie. Albowiem gęsty to tekst, zawiesisty. Stąd esencja:
To, co najbardziej mnie urzekło to wielo-, ale naprawdę wielopłaszczyznowość (żadna to nowość, bookstamerzy, wiem). I dlatego nie do ogarnięcia są Rumowiska na Instagramie (kto próbował - wie).
Nawet największe filozoficzne tumany (do których się zaliczam) muszą oddać autorowi pokłon.
Spragnieni rodzinnych wynurzeń, historycznych pułapek i decyzji, których skutki ciągną się latami, wieku dorastania, przeżywania i poszukiwania znajdą tu oceany metafor, połączeń i symboli. Wszystko plącze autor odwieczną linią życie-miłość-śmierć.
Życie jako rzeka. Podane wyśmienicie.
Podczas lektury słyszałem muzykę wszelaką (od marszu pogrzebowego po brokatowe hity lat 90-tych), często przed oczami pojawiały się artystyczne wizje malarskie (z Wyspą umarłych Arnolda Böcklina na czele). W ogóle Rumowiska to emocjonalna uczta. Zwłaszcza dla starzejących się panów takich jak ja.
Powieść jako rzeka, rzeka jako powieść – majstersztyk.
Więcej tu "szczelin" niż "rumowisk"! Policzcie!
Wracając do małego kręcenia nosem – Rumowiska czytajcie niespiesznie. Wtedy każde spotkanie z książką staje się nowym doświadczeniem, codziennym zaskoczeniem. Być może nie byłem na to przygotowany, być może czasami plątały się wątki i linie, być może jestem jeszcze za mało dojrzały na pełne zrozumienie Rumowisk. A to oznacza, że wrócę i naprawdę z ochotą ponownie popłynę z Panem Witem.
A, i jeszcze jedno. To kopalnia cytatów.
I drugie: uwielbiam poczucie humoru autora. Szczególnie za „Trzy razy czy. A w Krakowie nawet cztery”.
Ocena:
Data przeczytania: 2023-12-14
× 2
Polub, jeżeli spodobała Ci się ta opinia!
/0f835035034d31527025aa80a68e4b17/n/rumowiska)
Rumowiska
Wit Szostak
8.6/10
Rumowiska to wiele strumieni, z których każdy ma swoje źródło. Jest opowieść o dziadku Tomaszu, podziemnym opozycjoniście i pośle, o tajemnicach babci Heleny i o ich wnuku. Jest opowieść o domu pełny...
Komentarze
Pozostałe opinie
Przez ostatnie dni dużo myślę o życiu, o tym co nas spotyka i jak udaje nam się wyjść na prostą. Doświadczyła mnie pewna sytuacja i próbuje się z tym pogodzić, póki co nie umiem, ale przeżyłam większ...
"Dlatego spróbuję opowiedzieć te historie nie tak, jak się wydarzały, bo mnie przy tym nie było, choć z czasem mogłem je poukładać w spójną i wiarygodną całość, ale tak, jak się odsłaniały, jak opowi...
PA
@Park2Read
