Opinia na temat książki Rodzeństwo

To rodzina. Zwykła. Niepozorna, czasami niepoprawna. Sięgając po Rodzeństwo, nie wiedziałam, co mnie czeka. Z każdą kolejną stroną, kolejnym rozdziałem, przekonywałam się, że to ogromny kaliber, który być może będzie mi ciężko przełknąć.

Z czytaniem ostatnio bywało u mnie różnie. Raczej książki, po które sięgałam, nie przekonywały mnie do siebie, niektóre porzucałam po przeczytaniu mniej więcej połowy. Rodzeństwo natomiast wciągnęłam — mimo ponad 600 stron — w dwa wieczory. Dosłownie wchłonęłam tę powieść — całą sobą i bez żadnych zahamowań. Do książki, jaką jest Rodzeństwo, najlepszym podsumowaniem jest, że przez te słowa się po prostu płynie. Czytelnik zapomina, że w międzyczasie jest to przeprawa przez rwący potok, z tysiącem skał i pułapek, a o konsekwencjach związanych ze zderzeniem z nimi, będziemy pamiętać jeszcze przez długi czas.

Jakie oni mieli ciężkie życie. Jakże nieszczęśliwe, choć pozornie wspaniałe i ciekawe. Jak jedna sprawa może skomplikować wszystkie późniejsze lata?

Nie wiem, jak Monika to zrobiła, ale stworzyła naprawdę coś. COŚ naprawdę dużego. Coś, co was po prostu przeżuje i pozostawi w zupełnie innym stanie, niż kiedy zaczniecie czytać Rodzeństwo. To ciężka książka, ale z niej wprost ocieka realizm — wierzyłam we wszystkie słowa, nawet jeśli nie były one prawdą.

Jak wiecie, moje podejście do scen łóżkowych w literaturze jest raczej oziębłe. Tutaj, czytałam je ze łzami w oczach i niedowierzaniem — ponieważ to był naprawdę zbyt duży kaliber. Rodzeństwo pokazuje nie tylko realizm okresu PRL, ale przede wszystkim to czym jest rodzicielstwo — i co się dzieje, kiedy jest ono niepoprawne. Nieświadomość społeczeństwa dotyczącej sfery seksualnej. Jak wiele złego może wyrządzić niewystarczająca wiedza w tym zakresie..

Pozwólcie sobie dorosnąć razem z bohaterami — Sandrą i Albertem. Przeczytajcie.