Opinia na temat książki Rodzeństwo

Brat i siostra, zakazane uczucie, które nigdy nie powinno się narodzić pełne gwałtownej namiętności i frywolnych uciech. Po tak odważny temat zdecydowała się sięgnąć w swej debiutanckiej książce Monika Wojciechowska. Zawsze się cieszę, gdy nasze literackie podwórko zasilają nowi twórcy nie bojąc się wejść do niego z przytupem i tematem tak kontrowersyjnym.

Licząca ponad 600 stron książka może przerazić swoją objętością, co też uczyniła, gdy po raz pierwszy wzięłam ją do ręki. Po kilku stronach okazało się, że tekst pochłaniam zaskakująco szybko. Styl jest prosty, potoczny, słownictwo niewyszukane, momentami dosadnie i mocno obrazowe - najczęściej w przypadku opisów alkowy, których jest tu aż nadto.
A bohaterowie? Poszukują swojego miejsca w świecie, targani ciągłym niedopasowaniem do otoczenia, brakuje im konsekwencji w działaniu, co rusz zmieniają miejsca pracy i pobytu.
Odniosłam też wrażenie, że w postać kobiecą autorka chciała zmieścić zbyt dużo pomysłów jakie posiadała i w jednej osobie ulokować kilka życiorysów. Ta bohaterka wykonuje różne zawody, obarczona jest do tego molestowaniem, chorobą alkoholową i pracoholizmem. Dodam, że to wszystko dzieje się nim ukończy 30 rok życia. Zabrakło realizmu.

Rodzeństwo można byłoby skrócić o połowę. Główną osią fabularną pozostają tu zmagania uczuciowe, autorka odważnie podchodzi do opisywania scen zbliżeń, dużo tu pikanterii, a przez to łatwo Rodzeństwo strącić w przepaść literatury erotycznej.

Aby opowieść stała się literaturą piękną potrzeba czegoś więcej. Zabrakło mi odwołań do sytuacji polityczno-kulturowej, lata 80 obfitowały w wiele wydarzeń, warto byłoby o nich wspomnieć. Podobnie, gdyby pochylić się nad bohaterami, nadać tej historii głębię i zadbać o odpowiednie opakowanie, czyli styl można byłoby uczynić z tej powieści mocny debiut.

Świeży warsztat Moniki Wojciechowskiej aż kipi od nowych pomysłów, co też czuć i uważam, że warto autorkę obserwować. Chętnie przeczytam jej kolejne książki.