Opinia na temat książki Requiem dla analogowego świata

Cieszę się, że miałam przyjemność przeczytać tą książkę. To historia czworga przyjaciół z kutnowskiego podwórka. Wszystko się dzieje w 1997 roku. Miałam wtedy 10 lat i czułam się jakbym znała tych chłopaków i razem z nimi biegała za piłką. Dzięki tej lekturze mogłam wrócić do dzieciństwa i przypomnieć sobie jak to kiedyś było. Pamiętam jak chodziliśmy do parku i wracaliśmy wieczorem jak już mama wolała w końcu do kąpieli. Pamiętam, że byliśmy brudni i zmęczeni ale szczęśliwi. Całe dnie spędzaliśmy na dworze jeżdżąc na rowerach, grając w podchody, w gumę, w chowanego. To były czasy.. W książce czytamy wyznania chłopca- opowiada o wakacjach, szkole, o bójkach, pierwszym papierosie, pierwszym piwie, o swoim wymarzonym komputerze. Piękne czasy, które utraciliśmy bezpowrotnie.
Bardzo dziękuję za tą pozycję i polecam wszystkim. Zwłaszcza tym, którzy nie znają tych czasów, aby mogli sobie uświadomić jak to kiedyś było. A wy? Jak wspominacie swoje dzieciństwo?