Opinia na temat książki Rekin i baran. Życie w cieniu islandzkich wulkanów

Islandia - kraina czarnych plaż, mgieł i baranów.

Światowa stolica niezwykłości, w której magia wyłania się zza każdego pagórka czy kamienia, gdzie wszędobylskie elfy taplają się w morskiej pianie otulającej morskie klify, wbijające się w serce morza. To kraj, w który mieszkańcy są prości i fascynujący zarazem, gdzie nie przestrzega się zbędnych konwenansów, a króluje szczerość i bezpośredniość. Czołowy w skali światowej konsument hot-dogów, producent unikalnych wełnianych swetrów i niepowtarzalnej kuchni - tak intrygującej, że zaskoczyłaby niejednego smakosza. Miejsce z którego wszędzie jest daleko, ale gdzie niczego nie brakuje. Samowystarczalna, bezleśna, bajeczna kraina na środku lodowatej wody.

W książce Rekin i baran, Marta i Adam Biernat snują przyjemną, czarującą i wyjątkową opowieść, przybliżając polskim czytelnikom obraz życia na odległej Islandii. Troszkę to reportażu, sporo zabawy i żartu, dużo historii podanej w przystępnej i niezwykle interesującej formie, a najwięcej tu... ciekawostek i absolutnie uzasadnionej egzaltacji.

Islandia święci triumfy jako miejsce docelowe tych, którzy chcą uciec od zgiełku tego świata. Od wieków zapomniana i pomijana, staje się z roku na rok pełnoprawnym członkiem Europy, z kwitnącym (jak na tamtejsze możliwości i chęci) zapleczem turystycznym i wciąż rozwijającym się handlem z dalekimi kuzynami ze stałego lądu.

Pomimo całego mojego uwielbienia, jakim darzę Islandię, autorów niniejszej książki i Bite of Iceland oraz samą książkę, stwierdzam, że nie uchronili się oni od maleńkiego zgrzytu. Niektóre fragmenty - przesadnie wydłużone i wielokrotnie złożone zdania, emanują patosem tak głębokim, że żar bijący od czytanych słów wbija w fotel. Ale to jedyne co od czasu do czasu sprawiało, że musiałam na chwilę odłożyć książkę. W ostatecznym rozrachunku te maleńkie niedogodności (które innym czytelnikom mogą przecież się podobać) w żaden sposób nie zaważyły na jakości tekstu.