Przybysz

Okres II wojny światowej coraz bardziej zaciera się w świadomości kolejnych pokoleń. Dla moich dziadków był to rzeczywisty czas straszliwej niedoli, nędzy i namacalnego bólu, który przetrwali tylko nieliczni. Dla moich rodziców to temat żywy, znany z opowieści najbliższych i potwierdzony zapamiętanymi obrazami gruzowisk i ruin Warszawy. Dla mnie to bolesna i dramatyczna historia poznawana w dzieciństwie dzięki opowieściom dziadka - żołnierza i jeńca oraz babci wywiezionej na roboty do Niemiec. Dla moich dzieci jest to historia, która wydarzyła się przed laty i którą powinno się znać. A następne pokolenia...

Tym ludziom będą potrzebne właśnie takie świadectwa, jak oparta na prawdziwych wydarzeniach historia Bronka Przybysza - Dzidka, który jako dwunastoletni chłopiec uciekał z transportu kolejowego wiozącego ludzi na roboty do Niemiec.

Piotr Tymiński oddaje w ręce swoich czytelników kolejną niezwykle emocjonującą i do bólu prawdziwą opowieść, która zapada głęboko w serce, działa na wyobraźnię i nie pozwala zapomnieć o tamtych tragicznych wydarzeniach. Przeczytałam tę niesamowitą relację w skupieniu i z wypiekami na twarzy, mając świadomość, że takich chłopców jak Bronek były setki, ale tylko nielicznym udało się uciec i dotrzeć do domu. Trzymiesięczna wycieńczająca tułaczka na wschód okupiona strachem, bólem i głodem to z jednej strony akt olbrzymiej desperacji, z drugiej - heroicznej wręcz odwagi. Być może nie byłaby ona możliwa, gdyby nie Jurek, nieco tylko...

Przybysz to historia wojenna oparta na autentycznych wydarzeniach.
Wojna powoli dobiega końca, jednak dwunastoletni Bronek zostaje pojmany przez Niemców i trafia do transportu wiozącego ludzi na przymusowe roboty do Rzeszy. Podróż jak wiadomo odbywa się w wagonach bydlęcych, wśród płaczu, smrodu i strachu. W czasie podróży poznaje innego chłopca i wspólnie podejmują decyzję o ucieczce. Ryzykują życie, ale wierzą, że im się uda. Wierzą, że wolność jest za szpalerem drzew, za rzeką, za wsią. Droga do domu jest długa i niebezpieczna, ale determinacja dotarcia do celu motywuje ich. Czy obaj dotrą do swoich do-mów, swoich rodzin? Jakie trudności będą musieli pokonać, aby znaleźć się w bezpiecznym miejscu?
Biorąc tę lekturę do ręki, nie spodziewałam się, że ta cienka książeczka zawiera w sobie tak gru-by ładunek emocji. Tej książki nie można czytać spokojnie, ją się dosłownie pochłania i to prawie cały czas ze ściśniętym gardłem.
(…) Takiego uczucia lęku o życie nie odczuwałem chyba jeszcze nigdy. Strach całkowicie mną zawładnął, w brzuchu czułem ciężar, nogi mi się trzęsły i cały byłem mokry od potu. (…)
Emocje potęguje narracja w pierwszej osobie, czytelnik ma wrażenie, jakby siedział naprzeciwko osoby opowiadającej i wspólnie z nią jeszcze raz przeżywał tamte chwile.
Ta książka to kawał wojennej polskiej historii przekazanej bez zbędnych szczegółów, ale tak, że dotrze do każdego.
Autor przytacza między wątkami ciekawe mądrości życiowe.
(…) – To tylko...