Po śmierci poetki w 1886 r. odkryto kilkadziesiąt paczek luźno związanych arkusików papieru listowego, zawierających niezwykłą spuściznę. Po latach uznano autorkę tych wierszy za najwybitniejszą i najbardziej oryginalną poetkę amerykańską. Niniejszy tomik jest kontynuacją zbioru opublikowanego przed siedmioma laty. Ludmiła Marjańska pracowała nad przekładami Emily Dickinson do końca swych dni.