Hanna Dymel-Trzebiatowska traktuje opowieści o Muminkach jako swoistą filozofię życia, odwołuje się do szerokich kontekstów egzystencjonalno-etycznych, socjologicznych i pedagogicznych, wskazując na niezwykłą aktualność i uniwersalizm przesłań, aksjologicznych wyzwań i głębszych sensów historii Jansson, tematów istotnych również dla współczesnych naukowych eksploracji XXI wieku.
Uwzględnia m.in. zagadnienia równościowe, krytykę feministyczną, konfrontację z zagrożeniami współczesnej cywilizacji, humanistykę ekologiczną, kwestie porozumiewania się i milczenia, pojęcia samotności, odrzucenia i „walki” o akceptację, ale także ironię czy rolę teatru, czym wpisuje się znacząco w dyskusję na temat szeroko pojętej współczesnej edukacji humanistycznej dzieci i młodzieży.
Uwzględnia m.in. zagadnienia równościowe, krytykę feministyczną, konfrontację z zagrożeniami współczesnej cywilizacji, humanistykę ekologiczną, kwestie porozumiewania się i milczenia, pojęcia samotności, odrzucenia i „walki” o akceptację, ale także ironię czy rolę teatru, czym wpisuje się znacząco w dyskusję na temat szeroko pojętej współczesnej edukacji humanistycznej dzieci i młodzieży.