Powolne spalanie

Trzecia książka autorki jakoś mnie nie porwała. Czytałam, bo czytałam. ale bez większej przyjemności.

"Powolne spalanie" to w mojej ocenie najsłabsza powieść autorki. Fabuła choć ciekawa to jednak mnie nie wciągnęła. Jeśli mam być szczera, to powiedziałabym, że troszkę się przemęczyłam z tą książką. Pomysł był ciekawy, ale nie wykorzystany - główne bohaterki były dla mnie kompletnie nijakie a ich historie jakoś do mnie nie przemawiały. Miałam też wrażenie, że nie są do końca przemyślane i niezbyt sprawnie poprowadzone i zinterpretowane - po ukończeniu książki nie znalazłam satysfakcjonującego zakończenia żadnego z wielu wątków, które stworzyła autorka. No nie, po prostu się nie wciągnęłam 🤷‍♀️.

Podsumowując: zdecydowanie najsłabsza powieść autorki. Nie wciągnęłam się, bohaterowie mnie nie zachwycili, fabuła nie urzekła. Książka taka sobie.

Laura Killbride pracuje (jeszcze) na pół etatu w pralni samoobsługowej. Pomaga też starszej pani, Irene Barnes. Jako dziesięciolatka młoda kobieta uległa wypadkowi, który wpłynął na jej życie i zachowania. Często wpada w kłopoty. Również z prawem. Kiepsko jej się powodzi.

Miriam Lewis mieszka na barce i pracuje w pływającej księgarni. Jest samotniczką w średnim wieku. W pewien niedzielny ranek odkryła zwłoki młodego mężczyzny na sąsiedniej barce. A wcześniej widziała go w towarzystwie Laury. A może kogoś innego...

Carla Myerson jest ciotką zamordowanego mężczyzny, siostrą jego nieżyjącej matki Angeli, żoną Theo (są w separacji), pisarza. Są zamożni i nie kryją się z tym. Ale czy szczęśliwi???

Śledztwo prowadzi inspektor Barker i śledcza Chalmers.

Kto zamordował? Dlaczego?

Wszystkie osoby występujące w tej książce są ze sobą w jakiś sposób powiązane. I każda ma tajemnice, mniej lub bardziej znaczące. Każda z trzech kobiet (Laura, Miriam, Carla) ma swoją przeszłość, którą powoli poznajemy. I każda znalazłaby motyw do popełnienia zbrodni.

Przerywnikami akcji są fragmenty kryminału o tytule "Ta, która uciekła".

Intrygujący thriller, który zbyt szybko się czytało. Ale tak to jest u tej autorki, że trudno się oderwać od książki.

Znacie książki Pauli Hawkins? Ja „Dziewczynę z pociągu” czytałam z wypiekami na twarzy, a „Zapisane w wodzie” praktycznie nie zapisało się w mojej pamięci. Jednak bez wahania sięgnęłam po „Powolne spalanie”. Czy było warto? Szczerze Wam powiem, że ta historia bardzo przypadła mi do gustu. Wszystko zaczyna się od morderstwa młodego chłopaka, którego ciało zostaje znalezione na barce. Tylko kto jest mordercą? Tego Wam nie powiem. Musicie sami sięgnąć po tę książkę.

Autorka powróciła do nas w bardzo dobrym stylu. Znajdziemy tutaj wszystko, co powinno znaleźć się w dobrze skonstruowanym kryminale czy thrillerze. Książka przeplata historie trzech kobiet. Na pierwszy rzut oka ich życia zdają się zupełnie ze sobą niepowiązane, ale z każdą kolejną stroną obserwujemy, jak wirują coraz bliżej siebie. A centrum wiru wydarzeń jest zagadkowa śmierć jednej osoby. Podróżujemy wraz z nimi, ich troskami, marzeniami na drodze ku spełnieniu życiowych celów. Bohaterki nie są płaskimi kukiełkami. Borykają się z problemami, które mógłby mieć każdy z nas. Nie są to superbohaterki, ale niemal rzeczywiste osobowości walczące ze skutkami własnej przeszłości. Autorka dozuje nam stopniowo napięcie, pozwalając delektować się nim niczym dobrym winem, które wypite za szybko zdecydowanie uderza do głowy. Zakończenie wydobywa najwspanialsze nuty tego wina, że aż chce się wrócić do tej historii jeszcze raz w przyszłości.