Opinia na temat książki Powiedz mi, proszę

Zaginięcie dziecka zawsze wzbudza we mnie wiele emocji. Kiedy przeczytałam, że powieść opowiada historię Kathy, która na ponad rok zaginęła, to poczułam, że mam chęć poznać tę lekturę.

Robin zostaje terapeutką Kathy, porozumiewa się z nią przez zabawę, ponieważ dziewczynka od powrotu do domu nie mówi. Sprawy się komplikują gdy Kathy odgrywa jedną ze scen morderstwa jakie miało miejsce.

Była to dla mnie fascynująca podróż do umysłu zamkniętego przez traumę. Poddałam się treści i zaczęłam analizować jakie poczynania Robin na co mogą wpłynąć.
Niewątpliwie seryjny morderca dbał o to by moja adrenalina utrzymywała się na wysokim poziomie. Od któregoś momentu poczułam, że ja już nie czytam, ja po prostu zjadam literki pochłonięta niepewnością i strachem. W końcu czy może przerazić coś bardziej niż niepewność losu dziecka?
Autor nie miał kompletnie kłopotu z tym by utrzymać moją uwagę przez całą lekturę.

Było to dla mnie pierwsze spotkanie z twórczością Autora i już wiem, że nie ostatnie, bo #wartojakpieron