Opinia na temat książki Porywy namiętnych serc

W Krynicy coraz częściej mówi się o wojnie, która zbliża się nieuchronnie. A Teosia postanawia rozpocząć naukę na pensji jako położna. Jednocześnie Aurelia wciąż jest darzona dużym szacunkiem społeczeństwa krynickiego i po wyjaśnieniu spraw z młodą Litworówną pragnie dla niej jak najlepszego życia. Ponadto, najstarsza córka Matyldy Konstancja również szykuje się na swój debiut towarzyski. Młoda kobieta nie zdaje sobie sprawy, że miłość może czaić się tuż obok. Czy zbliżająca się wojna zniszczy względny spokój w Krynicy? Czy wyjście na wierzch tajemnic rodzinnych nie spowoduje zbyt dużego zamieszania?

To już trzeci tom, opowiadający o Aurelii, Matyldzie i ich podopiecznych. Tym razem dostajemy akcję, którą napędza Teosia. Młoda kobieta, całkowicie odmiennie od przyjętego zwyczaju, rusza swoją drogą. Postanawia zdobyć odpowiednie wykształcenie kosztem życia rodzinnego, a przede wszystkim kosztem swojej miłości. Dodatkowo jest to historia, która pozwala na spojrzenie na kobiety tamtych czasów. Teosia dzięki pomocy ciotki dąży do całkowitej samodzielności, co w tamtym okresie było niepojęte. W sumie widać tutaj wielką zmianę jaką kobiety w sadze krynickiej przeszły. Od posłusznych żon, cierpliwych matek do kobiet walczących, dążących do równości.

Autorka zaserwowała nam wyjście z przyjętych norm i pokazała, że każdy reżim zawsze się jakoś kończy.

Trzeci tom był jednak dla mnie bardzo męczący, przede wszystkim ze względy na zatrzetrzewienie Teosi a także ze względu na brak mocnej linii fabularnej. W sumie wszystko się kręciło, a jednak nie wiedziałam do czego dążymy. Zakończenie zostało według mnie otwarte. Nie otrzymaliśmy do końca wszystkich wyjaśnień i rozwiązań. Osobiście nie dopuszczam do siebie myśli że to może być koniec.

Mimo to, zachęcam Was do czytania sagi krynickiej. To ciekawa i niespotykana historia.