Port cieni

Czasami przeraża mnie władza jaką zupełnie obcy ludzie miewają nad moim życiem. Jednym z nich jest Glen Cook, chociaż nigdy się nie spotkaliśmy :P. Wystarczyło jednak by opublikował kolejny (chociaż nie chronologicznie) tom opowieści o Czarnej Kompanii a rzuciłem wszystko w diabły i zabrałem się do czytania zarywając noce. Więcej niż jedną, gdyż "Brama Cieni" (tak powinna nazywać się ta książka po polsku, chociaż oczywiście nie wiem jakie będzie oficjalne tłumaczenie tytułu) okazała się jednak książką słabszą niż się spodziewałem a jej znane już wcześniej fragmenty (po polsku upubliczniono tylko jeden - rozdział trzeci pojawił się jako opowiadanie "Tides Elba" w antologii "Miecze i mroczna magia") pokazują akurat ciekawsze fragmenty książki, odpowiadające poziomem dawnym książkom z serii o "Czarnej Kompanii".

Samej serii nie trzeba chyba przedstawiać nikomu, kto czytuje mroczne i militarne fantasy. Historia grupy najemników i zabijaków, która daje się nająć do służby w imperium rządzonym przez Panią i podległych jej dziesięciu magów-niewolników, zwanych Schwytanymi, weszła do klasyki gatunku i stanowiła inspirację dla wielu późniejszych autorów, wliczając choćby Stevena Eriksona. Zwalczanie rebeliantów i rezurekcjonistów pragnących zmartwychwstania dawnego męża Pani (maga o nieomalże boskiej mocy i wiele mówiącym pseudonimie Dominator), bezustanne intrygi i walki pomiędzy Schwytanymi, podstępy, zdrady i czarodziejskie pułapki sprawiają z czasem, że Kompania buntuje ...