Cytaty z książki "Pomrok"

“Nie pozbawiono mnie najgłębszych uczuć. Wciąż kocham, nienawidzę, odczuwam wstyd i strach. Najgorsza jest tęsknota. Niczym piąty jeździec apokalipsy. Tęsknię, podsycony nadzieją spełnienia, które nie nadchodzi.”

“Choć jest młoda, jej oczy wydają się dużo starsze od reszty ciała. W tych starczych oczach dostrzegam nie bezmyślność czy młodzieńczą brawurę, lecz wstrząsającą obojętność. Boję się obojętności, bo nie potrafi ę jej pojąć. Nie wiem, jak się z nią obchodzić, bo obojętność nie pachnie, jest emocjonalnie sterylna. ”

“Mam radę do nienarodzonego. Żyj tak, byś nie musiał sam siebie wspominać nad własnym grobem – to przywilej żywych. Martwy co najwyżej może tylko słuchać, przyłożywszy trupie ucho do wieka trumny, milczeć i nic nie mówić. Błogosławić ten stan.”

“[...] Wanda staje się duszy i ciała mojego przedłużeniem.”

“Prawda jest taka, że tylko śmierć nie kłamie. Dlatego płynę skazany Rzeką Czasu i płynąć będę miriady wieków, do końca nieskończoności. Płynę uwięziony w Nieczasie. Nie oczyszczę grzechów, choćbym utonął w wodach wiecznego Piszonu.”

“Jeśli ktoś, kogo kochasz, odchodzi bezpowrotnie, to cały świat staje się drzazgą w oku. Boli cię nawet dźwięk wschodzącego słońca. Każdy obcy uśmiech jest karykaturalnym grymasem, wspomnienia są raniącym cierniem, a każdy dzień to walka o przetrwanie. Byłoby dużo łatwiej, gdyby miłość umierała wraz z osobą, którą kochasz.”

“Czas to niszczycielski żywioł, zdolny wysiec bogów, obrócić miasta w ruiny i pogrzebać ze szczętem tysiącletnie cywilizacje.”