“Choć jest młoda, jej oczy wydają się dużo starsze od reszty ciała. W tych starczych oczach dostrzegam nie bezmyślność czy młodzieńczą brawurę, lecz wstrząsającą obojętność. Boję się obojętności, bo nie potrafi ę jej pojąć. Nie wiem, jak się z nią obchodzić, bo obojętność nie pachnie, jest emocjonalnie sterylna. ”
Olgierd Thiel, po zakończeniu wojny, wraca do rodzinnego miasta. Musi zmierzyć się z trudną rzeczywistością powojennej Polski oraz piętnem folksdojcza. W obliczu nieufności i wrogości ze strony dawny...