Polskie Orły nad Himalajami

Praca Aleksandra Głogowskiego podejmuje dwa, niezwykle istotne, choć pozornie niezazębiające się ze sobą zagadnienia. Pierwszym są losy polskiego wychodźstwa po II wojnie światowej, zwłaszcza wysoce wykwalifikowanego, dysponującego poważnym zapleczem bojowym personelu wojskowego, takiego jak na przykład oficerowie i podoficerowie lotnictwa (zarówno personel latający jak i naziemny), marynarze, łącznościowcy i specjaliści innych broni, określani zwykle mianem "technicznych". Drugim problemem jest historia konfliktów zbrojnych toczących się po zakończeniu II wojny światowej, zwanych - nie do końca słusznie - lokalnymi. Oba te nurty problemowe przez całe dekady znajdowały się na marginesie lub nawet poza obszarem badawczym polskich uczonych. (...) Omawiając rolę, jaką Polacy odegrali w pierwszej (choć nie tylko) fazie istnienia wojsk lotniczych Pakistanu, kreśli on - w sposób adekwatny do potrzeb wynikających ze swego generalnego zamiaru - problem polskiego personelu w Wielkiej Brytanii, odmawiającego powrtou do kraju. Wskazuje, że z punktu widzenia Londynu wprawianie owych niechcianych już sojuszników poza Wyspy Brytyjskie było jak najbardziej pożądane, zwłaszcza gdy można ich było wykorzystać do realizacji "imperialnych" celów bez konieczności angażowania własnego personelu wojskowego. Z recenzji dr. hab. Krzysztofa Kubiaka