Polski SOR. Uwaga, będzie bolało

Chyba jest niewiele osob w naszym kraju, które nie miały styczności z ratownikiem medycznym. Ja niestety miałam tę przyjemność. Pisze niestety, ale nie ze względu na to, że było coś nie tak, wręcz przeciwnie. Jest to związane z sytuacjami, do ktorych byli wzywani. Mimo iż człowiek jest wtedy w szkou i wszystko leci z rąk, to ci na których trafiłam robili po prostu swoje.
A ksiażka to bardzo realistyczny obraz polskiego ratownictwa, który umówmy się jest mocno niedoceniony. Zajrzyjmy wiec wraz z autorem i jednocześnie ratownikiem do wnętrza karetki, gdzie szafki się nie domykają, a niektóre cżeści wyposażenia są, bo członkowie ekipy potrafią sie zorganizować. Zajrzyjmy na poczekalnię w szpitalu, gdzie każdy uważa, że jego dolegliwość jest "najpierwsza".
Zajrzyjmy na granicę, gdzie działają "medycy na granicy" obsługując uchodźców tych niechcianych, jak i tych uciekających przed wojną.
Brutalnie, oczywiście że tak, śmiesznie także, ale przede wszystkim batdzo prawdziwie i realistycznie. Może kogoś zrazi niesalonowy język, bo tego tu pod dostatkiem, ale to daje prawdę wypowiedzi. W końcu nikt nikt nie musi tego czytać.
Ale żeby nie było, że winny sutyacji jest tylko mocno kulawy ustrój, bo Yanek mocno wytyka swojemu środowisku i niekompetencję i nadużywanie alkoholu i niechęć do doszkalania. A przede wszystkim każdemu proponuje zapisanie się na kurs pierwszej pomocy. nawet taki najprostszy, bo nawet mała ilosć wiedzy może uratować życie moje, twoje, znajomeg...

Książka jest napisana prostym językiem. Pojawia się sporo wulgaryzmów, jednak przeważnie ich zadaniem jest podkreślenie beznadziejności sytuacji, wytknięcie absurdalnych regulacji prawnych czy zwrócenie uwagi na trudne wybory typu - narazić siebie na odpowiedzialność karną czy uratować komuś życie. Są momenty zabawne, tragikomiczne, obrzydliwe, ale i takie, że łza kręci się w oku. Dzięki przytoczeniu kontekstów mamy szansę nieco inaczej spojrzeć na kwestie, co do których dotąd mieliśmy wyrobione zdanie. Jest o depresji, uzależnieniach, ludzkich słabościach, konieczności zmian i edukacji, bo być może jutro znajdziemy się w sytuacji, w której to od naszej wiedzy, umiejętności, działania będzie zależało ludzkie życie. I może to być życie kogoś nam bliskiego...

Gdy sięgałam po tę książkę nie wiedziałam o istnieniu takiego profilu na Instagramie jestem w ciężkim szoku, że aż ta źle dzieje się w polskiej służbie zdrowia. Książka ta nie opisuje samej sytuacji na oddziałach ratunkowych itp. tylko też o człowieczeństwie, pokazuje, że jednak są ludzie z powołania i walczący o dobro drugiego człowieka. Polecam przeczytać, otwiera oczy.

Narracja chwilami bardziej przypomina rozmowę przy piwie niż książkę, zarówno składem zdań, jak i słów. Bardzo duże nagromadzenie wątków i przeskakiwanie z jednego do kolejnego. Autor raz pisze o tym, jaki to on dobry, za chwilę wylewa pogardę dla niektórych pacjentów. Można się dowiedzieć wielu ciekawych rzeczy, ale sposób podania nie zawsze jest najlepszy. Jednak mimo wszystko warto przeczytać, dowiedzieć się, dlaczego służba zdrowia (nie)działa tak, a nie inaczej. Czy chciałbym uczestniczyć w reklamowanym kursie? Tak, wiedzy na temat ratowania zdrowia nigdy nie za wiele.
Patrząc na okładkę, nasuwa się porównanie, zapewne zamierzone, aby książka lepiej się sprzedawała. Niestety ze szkodą dla tej pozycji, bo "Będzie bolało" to zupełnie inna półka, znacznie wyższa.

Postać Yanka kojarzyłam jedynie ze słyszenia, nie śledzę jego social mediów. Po książkę sięgnęłam w zasadzie przypadkiem, szukając lekkiego audiobooka na spacery. Taka właśnie jest ta pozycja - napisana w swobodnym stylu, ale mówiąca o bardzo ważnym aspekcie polskiej ochrony zdrowia. Myślę, że wielu osobom może ona otworzyć oczy i pokazać faktyczny stan ratownictwa medycznego lub skłoni do myślenia o bezpieczeństwie swoim oraz innych. Yanek zwraca uwagę na konieczność reform w systemie, ale również zachęca do szkoleń z zakresu pierwszej pomocy, przy okazji zasypując nas anegdotami ze swojej pracy jako ratownik medyczny. Naprawdę warto przeczytać!