Mimo niekorzystnego położenia geopolitycznego i strategicznego Polski w dwudziestoleciu międzywojennym jej przywódcy i liderzy ugrupowań politycznych snuli plany - jak się okaże nierealistyczne - o uzyskanie pozycji mocarstwowej, przynajmniej mocarstwa regionalnego. Wobec braku możliwości realizacji tych planów z powodów ekonomicznych, w znacznym stopniu także politycznych, zdecydowano, że atutem będzie siła militarna. Stąd wzięła się decyzja, aby Wojsko Polskie czasu pokoju było bardzo liczne. Niestety, za liczebnością nie szła faktyczna siła tej armii, miała ona słaby potencjał bojowy i techniczny, co było efektem niewielkich możliwości ekonomicznych kraju. Wojsko Polskie było technicznie zacofane, obowiązywała archaiczna doktryna wojenna, a do początku 1939 r. nie opracowano konkretnych planów prowadzenia wojny z potencjalnymi agresorami.