Celem niniejszej rozprawy jest przedstawienie wizji powstania zbrojnego w latach 1832-1846 albo, ujmując to inaczej - zaprezentowanie myśli polityczno-społecznej stronnictwa wobec kwestii wyzwolenia Polski. Założenie to wyklucza szerszą prezentację praktycznych działań w tym zakresie, które przedstawiono tylko marginalnie, jako ilustrację rozwiązań teoretycznych. Główny nacisk położono więc na teorię, tj. na analizę programów, i to nie tylko ostatecznych kształtów akceptowanych już przez kierownictwo obozu, ale także zajęto się rozwiązaniami cząstkowymi - zgłaszanymi bądź to przez publicystów na łamach czasopism, bądź przez zwykłych emigrantów, uznających swoją przynależność do stronnictwa. Wszystkie zagadnienia poruszane w rozprawie rozpatrywano w porządku chronologiczno-problemowym. Przyjęto taką formę narracji, aby wyraziściej zarysować proces kształtowania się poglądów obozu arystokratyczno- liberalnego na kwestię wyzwolenia Polski. Poglądy Hotelu Lambert poddawane były zazwyczaj ostrej krytyce innych ugrupowań emigracyjnych. Jednakże,z powodu braku miejsca, w tej rozprawie krytykę tę prezentowano niezbyt często; tylko w najbardziej drażliwych kwestiach. Z tych samych przyczyn wyeliminowano z podstawowego tekstu prezentację myśli ściśle wojskowych oraz ograniczono w przypisach literaturę przedmiotu do niezbędnego minimum. Przedstawione w niniejszej rozprawie poglądy dotyczą lat 1832-1846, czyli okresu najbardziej intensywnych teoretycznych dyskusji na temat sposobów odzyskania niepodległości, w tym głównie nad kształtem przyszłego powstania zbrojnego. Po 1846 r. Hotel Lambert nie zarzucił całkowicie prac nad koncepcję nowego powstania, ale priorytet zyskała wówczas droga pracy organicznej.