Opinia na temat książki Pod obcym niebem

A gdyby tak moc wejść w świat naszych dziadków, poznać ich jako młode osoby, zobaczyć rzeczywistosć ich oczami?
Autorka siegnęła po ten pomysł i storzyła przepiękną dylogię właśnie na podstawie znalezionych materiałów zawierajacych rodzinne wspomnienia.
Bohaterami są Marianna i Lucjan, dwie zupełnie obce osoby, ktore los wojenny łączy daleko poza granicami kraju. Kierując się trichę rozsadkiem, trochę chęcią ulżenia rodzinie zagłaszaja się dobrowolnie do pracy na terenie Rzeszy, w gospodarstwie rolnym.
Choć akcja powieści dotyczy okresu II wojny światowej, to relacji z działań wojennych tu trochę mniej. Za to widzimy jak przebiegały przymusowe prace w gospodarstwach.
Kto myśli, że było miło i spokojnie, to jest w błędzie, bo to, jak traktowani byli Polacy w dużej mierze zależało od tego, gdzie trafili. Losy Marianny i Lucjana splataja się i choć są oboje bardzo młodzi, to już wiedzą, że są sobie przeznaczeni.
Postać syna gospodarzy, gdzie pracuje Marianna, choć przewijająca się w niewielkim stponiu na kartach powieści, pokazuje jakimi zwyrodnialcami byli naziści.
Lektura tej powieści skłoniła mnie do siegnięcia do starych czarno białych zdjęć rodzinnych, które zatrzymały w kadrze moich przodków, a co za tym idzie przypomnienia mojej historii, nie tylko sobie ale i moim dzieciom.