"...opowiadania i powieści Paustowskiego tchną dziecinną wprost dobrocią. Ani śladu w nim nie ma tej gniewliwej przekory Bunina czy lekkiej ironii Czechowa. Jego ludzie są zwyczajnymi ludźmi, ale dobrymi ludźmi, może trochę za miękko poddającymi się swojemu losowi. Budzą głębokie współczucie, ale w inny sposób niż ludzie Czechowa czy Bunina. Są nam bardziej bliscy, są bardziej do na podobni - a przede wsystkim wraz z autorem lubią pogrążać się w dość fantastyczne marzenia. Ich rzeczywistość nie jest faktograficzną rzeczywistością, jest przekomponowana na sposób bajkowy.
I może właśnie w tworzeniu tej bajkowej, barwnej i nieco nieprawdopodobnej rzeczywistości tkwi ów jedyny, niemożliwy do podrobienia i niezwykle cenny ton prozy Paustowskiego. Może właśnie ten ton czyni go tak bliskim polskiemu czytelnikowi". Jarosław Iwaszkiewicz