Pocałunek księcia

Chyba jednak nie uda mi się nawiązać porozumienia z Panią James. Jakoś mijam się z nią. Moje oczekiwania z jej pomysłami.
Może nie było tym razem tak źle jak z innymi jej książkami, które jakoś nigdy nie potrafiły mnie porwać. Niby tematyka nie najłatwiejsza, więc z samego założenia, powinno mi się podobać, a okazuje się, że nie. Kiedyś powiedziałam, że być może brakuje mi odpowiedniego podejścia do tematu. I nadal chyba twierdzę, że temat powinien warunkować sposób jego potraktowania.
Jak było tutaj?
Podobnie jak w Piękna ujarzmia bestię. Czyli lekko, bardzo lekko, bardzo łatwo i niekiedy nawet przyjemnie. Jak dla mnie największą zaletą tej książki jest jej lekkość. Taka mała, głupiutka historyjka. Niestety, jak dla mnie, również bez zbytniego zaangażowania emocjonalnego. Jakoś nie potrafiłam wczuć się w bohaterów, poczuć ich problemów, związać z nimi. Niby dobrze mi się czytało, ale jak przerwałam czytanie na dwa dni, to w zasadzie nic się nie stało. Znacznie gorzej – po tych dwóch dniach wcale nie wiedziałam do końca w którym miejscu przerwałam i co zdarzyło się w opowiadanej historii.
Do końca przeczytałam jedynie dzięki temu, że ktoś mi polecił, gdyby nie to, podejrzewam, że w połowie odłożyłabym i zapomniała, że czytałam kiedyś coś takiego. W sumie zakończenie, też niewiele mnie obeszło, niby fajnie, ale czy ja wiem…
Bardzo mętnie piszę, ale prawda jest taka, że oprócz odrobiny uśmiechu niewiele ta książka wniosła w mój świat, w moje lubienie romansu...