Spektrum badawcze Heinricha Kunstmanna obejmuje i odzwierciedla bardzo różnorodne zainteresowania. Początki jego działalności naukowej stoją pod znakiem historii nauki (Die Nürnberger Universität Altdorf und Böhmen, 1963). Po habilitacji punkt ciężkości badań uczonego przesunął się w kierunku historii literatury (Moderne polnische Dramatik, 1965; Tschechische Erzählkunst im 20. Jahrhundert, 1974). W kolejnych latach historia literatury ustępuje miejsca badaniom poświęconym wczesnej historii słowiańszczyzny i związanym z tym kwestiom onomastycznym (Die Slaven. Ihre Name, Ihre Wanderung nach Europa und die Anfänge der russischen Geschichte in historisch-onomastischer Sicht, 1996). Do tych trzech głównych zakresów badań Heinricha Kunstmanna: historii nauki, historii literatury i wczesnej historii państwa polskiego (w aspekcie językoznawczym) nawiązuje przedkładany tu Czytelnikom wybór jego pism, prezentując autora w totalności jego zainteresowań i poszukiwań. Składają się nań teksty powstałe w ciągu półwiecza: od lat pięćdziesiątych po złożone obecnie do druku. (Z posłowia Marka Zybury).