Zbiór tekstów, napisanych przez polskich i niemieckich literaturoznawców, poświęcony związkom wybitnego polskiego poety i dramaturga z kulturą niemiecką: kontaktom personalnym, wzajemnym inspiracjom i recepcji jego twórczości. Autorzy kolejnych esejów omawiają m.in. miejsce poezji Tadeusza Różewicza w pejzażu liryki niemieckiej, niemiecką mitologię i motywy jego dzieł, początek dziejów recepcji. Wskazują ponadto inspiracje twórczością Nietzschego, Kafki i Celana oraz analizują trudną sztukę przekładu dzieł Mistrza na język obcy. Odkrywają tym samym silne, a często nieuświadamiane związki pisarza z kulturą naszych zachodnich sąsiadów, dla których pozostaje on niekwestionowanym autorytetem i „nauczycielem”.