Pani na Czachticach

Barwna powieść historyczna, zbeletryzowana biografia kobiety, która przeszła do historii jako "krwawa grafka".
Elżbieta Batorówna (1560-1614) pochodziła z arystokratycznej rodziny obciążonej genetycznym obłędem - wśród jej przodków i krewnych byli schizofrenicy, zboczeńcy i sadyści. Już jako mała dziewczynka uwielbiała przyglądać się egzekucjom. Gdy dorosła, jej sadyzm budził grozę - torturowanie służby, łapanych w okolicy Cyganów, przestępców czy przypadkowych osób sprawiało jej ogromną przyjemność, a zamek w Czachticach każdy rozsądny człowiek omijał z daleka. Ale prawdziwy horror zaczął się, gdy Batorówna uwierzyła, że wieczną młodość zapewnia codzienna kąpiel w krwi wytoczonej z dziewic. Przez ponad dwadzieścia lat polowała na młode dziewczęta, które ginęły w jej zamku podczas strasznych tortur.

Kolejna książka z serii Książnicy którą przeczytałem jednym tchem.
Po prostu znakomita lektura nie tylko na wakacje.
Tło historyczne znakomite, zresztą pisarz Jożo Niżnansky to uznany twórca, a na podstawie Jego książek powstały filmy i seriale.
Krwawa Elżbieta była kobietą do cna złą i zdeprawowaną, ale może chciała tylko pozostać wiecznie młodą?
Morderstwa były tylko niedogodnością, która prowadziła ją do celu.
Dopiero w 1610 roku po 20 latach świadkowie odważyli się zeznawać i wszczęto dochodzenie. Na podstawie zachowanych akt powstała ta opowieść.

Jednym słowem polecam, nie ma co się rozpisywać, każdy kto lubi książki historyczne, a...

Elżbieta Batorówna zapisała się na kartach historii jako kobieta okrutna, nie stroniąca od przemocy i rozlewu krwi. Jest to bez wątpienia postać interesująca, a jej dzieje mogły okazać się znakomitym kąskiem dla pisarza. Cóż, sięgnąłem po książkę Niznansky'ego spodziewając się naprawdę interesującej powieści. Na poły psychologicznej i historycznej z elementami horroru. Moje rozczarowanie rosło jednak w miarę czytania. Poziom prowadzenia narracji jest wręcz żałosny - bezbarwny, nieporadny - jednym słowem - męczący. Lektura tej powieści to niekończące się tortury stylistyczne, które wołają o pomstę do nieba. Być może to wina tlumaczenia, chociaż wątpię. O szkicu psychologicznym głównej bohaterki nie można powiedzieć nic, bo takowego powieść ta nie zawiera.Nie polecam tej pozycji nikomu. Szkoda czasu i wzroku.

Książka nie jest zła. Dość ciekawie się ją czyta , a nawet momentami bardzo wciąga. Jednak zdecydowanie brakowało mi faktów z życia głównej bohaterki Elżbiety Batorówny.Skoro autor napisał tak obszerną powieść (ponad 600 stron) , szkoda że nic nie wiemy o jej młodości , o jej małżeństwie , a w szczególności szkoda , że pisarz nie próbował choć częściowo wyjaśnić co panią na Czachticach popchęło do tak straszliwych czynów. Gdyby autor zadał sobie trud wyjaśniając te sprawy , i ukazał pełniejszy obraz głównej bohaterki , powieść byłaby o wiele wartościowsza.

Pina86 - gdyby ktoś miał opisać prawdziwe życie Batorówny, książka z pewnością byłaby krótka i mniej ciekawa, w dodatku sporo kwestii związanych z jej życiorysem to prawdopodobnie legendy, choćby fakt, że kąpała się w krwi młodych dziewic. A tak mamy ponad 600 stron lektury i możemy oddać się w wyimaginowany śwat, w którym Elka jest nie tylko morderczynią, a również wampierzycą :)

Właściwie nie powinnam jej oceniać bo niestety nie dobrnęłam do końca.
Kierując się tym, że powieść zwyczajnie nie spodobała mi się aczkolwiek może zachwyci kogoś innego oceniłam ją na dobrą.
Nie tego się spodziewałam, zamiast sensacji w osobie Elżbiety Batory poznałam losy okolicznych zbójów. Tyle jestem w stanie powiedzieć na 1/5 książki którą przeczytałam.

Studium psychiki Elżbiety Batorówny. Warto przeczytać chociażby ze względu na dbałość o realia, co świadczy o wzorowym przygotowaniu autora do podjęcia tematu. Książka niesamowicie wciągająca, jak dla mnie rewelacja.

Historia ta jest ogólnie dobra, nawet nie w tym wydaniu, tylko jako taka. Czytało się dość dobrze, chociaż nie jest najbardziej porywająca. I faktycznie mogłaby być bogatsza.

Swietnie ukazana postac Elzbiety Bathory ale ksiazka z jej prawdziwym zyciem miala niewiele wspolnego.

Świetna książka, przy której nie można się nudzić.