Opowieści o Bauchelainie i Korbalu Broachu. Tom 1

Miło było powrócić do świata Malazańskiej Księgi Poległych, by przypomnieć sobie dokonania jej co bardziej czarnych charakterów, nekromantów Bauchelaina i Korbala Broacha. Pełnią oni w głównym cyklu epizodyczne role, ale z pewnością większość czytelników MKP zapamiętało ich ze względu na sarkastyczny humor, niezwykłe opanowanie i odwagę oraz bezwzględne przekonanie o własnej wartości Bauchelaina oraz kompletne szaleństwo i okrucieństwo Korbala. Ten zestaw cech, wraz z potężnymi zdolnościami magicznymi, sprawiał, że świetnie nadawali się oni na bohaterów negatywnych, ale Erikson przewrotnie opisał ich działania w sposób wzbudzający u czytelników perwersyjną sympatię. Ten efekt jest najwyraźniejszy w nowelach składających się na "Opowieści...", gdzie obaj nekromanci zwalczają zło złem i to ich zło najczęściej okazuje się potężniejsze. Autor nie ukrywa, że jego głównym zamiarem w tych opowieściach było postawienie na głowie wszelkich schematów fabularnych literatury fantasy. Zło u Eriksona przegrywa, ale bynajmniej nie z dobrem a sporą rolę odgrywa też losowość, której uosobieniem jest trzeci główny bohater "Opowieści..." Emancipor Reese, lokaj hołdujący wszystkim wyobrażalnym nałogom i posiadający w swoich sakwach przeróżne używki. Jest on też odpowiedzialny za większość scen humorystycznych, które stanowią integralną i bardzo istotną część nowel zebranych w tym tomie.

Fabularnie "Opowieści..." oczywiście nie dorównują MKP i różnią się dość mocno poziomem (w moim przek...