Opowieści ewangelistów

Po 'Gdy słońce było bogiem', po 'Opowieściach biblijnych' napaliłam się na 'Opowieści ewangelistów'. Książka ma tyle lat co ja, bo ukazała się w roku 1979, a i mój ebook był równie poszatkowany co moja osobowość..... Miałam wielkie trudności z czytaniem, ale biedziłam się przez tydzień, bo książka jest tego warta. Jednak połowa faktów mi uciekła, reszty się domyślałam, a części nie. Bo nie da się czytać jednocześnie siedmiu wątków, no po prostu się nie da.
W ogóle to ten początek wakacji jest dla książek oporny. Tak jakoś mi przelatuje przez palce. Normalny czytelnik może sobie na to pozwolić, ale jak się jest recenzentką blogową, to każdy tydzień zwłoki piętrzy książki.
W każdym razie wróćmy do Kosidowskiego. Miałam wrażenie, że książka ta jest bardziej wbrew temu co się sądzi o Biblii niż 'Opowieści biblijne'. Autor skupia się na Ewangeliach, na Listach Apostolskich, mówi też o Całunie Turyńskim, o wyznawcach Jana Chrzciciela i esseńczykach, co akurat było mi znane. Analizuje autorstwo, patrzy na język i fakty historyczne, porównuje, zestawia i szuka prawdy. Wiele jego ustaleń szokuje, ale zapewne są prawdziwe. Byłoby pewnie lepiej dla mojej wiedzy po tej książce, gdybym przeczytała książkę linearnie i po kolei. A tak to jestem oświecona jak czekolada z marketu, w 30%. Ale i tak jest to więcej niż przeciętny wierny, bo już mniej więcej wiem co nieco o datowaniu Ewangelii, o Pawle, o tym kto jest kim. A jeszcze oglądałam w Visat History program 'Zagad...

Wbrew nazwie nie ma tu wiele „opowieści ewangelistów”. Na przykład „Według oceny historyków krzyż zbity z grubych bierwion ważył około 70 kilogramów. Jezus musiał go wlec 600 do 700 metrów drogą krzyżową, która składała się wówczas z szeregu wyboistych, kamieniami polnymi wybrukowanych uliczek. Nic przeto dziwnego, że trzykrotnie załamał się i padł na ziemię, aż w końcu, wyczerpany do ostateczności, nie był w stanie iść dalej.” Któryż ewangelista pisze coś takiego ? Ano żaden.