Opowieść przodka

Nauka jest dziwnym tworem, który dorasta wraz z kolejnymi pokoleniami badaczy. Nie wiem, czy obecny stan możliwej do zbudowania historii ziemskiego życia można nazwać już nauką dojrzałą, ale dzięki Dawkinsowi można przynajmniej prześledzić, jak dynamicznie zmienia się rozumienie fundamentów o relacjach łączących materię żyjącą. Nie ma powrotu do trywialnej systematyki i podziału na rośliny i zwierzęta. "Opowieść przodka. Pielgrzymka do początków życia" to niemal monumentalna panorama złożoności biosfery opowiedziana, jako podróż w czasie do początków, które wciąż skrywają przed nami moment, gdy materia zaczęła metabolizm i replikację.

Konstrukcja i tytuł książki celowo nawiązują do literackich podróży. Kolejne wirtualne spotkania z coraz odleglejszymi czasowo i genetycznie wspólnymi przodkami, stanowią asumpt do różnych opowieści o wielobarwności organizmów. Dawkins świetnie dostroił ogólne rozważania o procesach biologicznych z fascynującymi opisami konkretnych realizacji doboru naturalnego. Co prawda pewne zawieszenia sądów i kierowanie czytelnika do innej części książki trochę zaburzały jej odbiór, ale inaczej chyba nie dało się tego zrobić. Książkę otwierają i zamykają dwa dłuższe teksty opisujące ogólnie problemy współczesnej systematyki, genetyki, biogenezy czy czyhające na badaczy pułapki podczas datowania.

Choć kolejnym czytelnikom wypada pozostawić odkrywanie treści na własną rękę nie odbierając frajdy z zaskoczenia, to przynajmniej należy zaznaczyć...