Opowiastki z Zaświatów. Wybór tekstów z tradycji zhiguai xiaoshuo

„Opowiastki z zaświatów“ to zbiór chińskich tekstów z okresu Sześciu Dynastii (między trzecim a szóstym wiekiem), które mają za zadanie uchwycenie wyobrażenia „miejsca, do któ­re­go uda­wa­li się lu­dzie po śmier­ci, czy też uka­za­nie, jak świa­ty istot ży­wych inie­ma­te­rial­nych kon­tak­to­wa­ły się ze sobą, czy też przez przed­sta­wie­nie cech osób, które mogły do­stać się do róż­nie poj­mo­wa­ne­go raju“*. Czasami ich autorzy dzisiaj są uważani za błędnie do nich przypisanych, a okoliczności ich powstawania przybierają formę legend. Tworzy to tajemniczą otoczkę. Dodatkowo w powiastkach widać wpływy taoizmu czy buddyzmu (który w tamtych latach dopiero przywędrował do Chin z Indii), choć zwykle mają ukazać rodzime tradycje — „Wprzed­sta­wio­nych po­wiast­kach po­brzmie­wa­ją zatem jesz­cze echa sta­rych kul­tów oraz wi­docz­ne są drogi ich roz­wo­ju, lecz także bo­ga­to re­pre­zen­to­wa­ne są za­świa­ty bud­dyj­skie“**. I brzmi to cudownie, ale —jak było do przewidzenia — powiastki te okazały się kulturowo ciekawe i literacko słabe.

Każdy, KAŻDY fragment tłumaczeń niósł sobą wartość kulturową, dał podkładkę wiedzy o wierzeniach w Chinach, ale jednocześnie całość wywołała we mnie sprzeczne uczucia. Zwykle były zbyt poszarpane, zbyt skrótowe i oschłe. Raz interesujące, raz nijakie. A ja lepiej czuję się w tekstach, które literacko do mnie przemawiają, jak każdy. I jasne, pozytywnie odebrałam przygodę jaką zbiór ten mi zafundował, bo teraz czuję się... bardziej...