Opinia na temat książki Opowiadania bizarne

„Opowiadania bizarne“ to zbiór tekstów dobrych, ale zbyt krótkich, zbyt wyszarpniętych życiu, bym faktycznie mogła je polubić i się w nich rozsmakować. Czyta się więc je dobrze, ale szybko ulatują z głowy. Zawsze robi mi się w takiej sytuacji przykro, bo potencjał zderza się z moimi myślami oraz uczuciami, a w tym przypadku jest mi przykro podwójnie, bo opowiadania Tokarczuk pisze naprawdę zgrabnie. Bawi się gatunkami, sprawnie kreśli kolejne sylwetki, tworzy nowe rzeczywistości. Żaden tekst nie jest jedynie wydmuszką pozbawioną głównej myśli, pomysłowo ujętego problemu czy czegoś, co każe przystanąć. A jednak jak we mnie uderza, tak ode mnie się odbija lub jak we mnie próbuje trafić, tak przelatuje bokiem. Koniec końców zostawia mnie jedynie z obudzonym apetytem i pustym brzuchem, który woła o coś, co pozwoli mi się najeść. To natomiast oznacza jedno — powinnam czytać autorki powieści, nie opowiadania.