Name: Odetchnij jeszcze raz
Rating: 7.0 (1 reviews)
ISBN: 9788328709089

Odetchnij jeszcze raz

Mariusz Ziomecki

7 /10

Ocena 7 na 10 możliwych
Na podstawie 1 oceny kanapowicza

Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie

7 /10

Ocena 7 na 10 możliwych
Na podstawie 1 oceny kanapowicza

Opis

Tajemnica każdej zbrodni powinna zostać wyjaśniona, ale czasem trzeba za to zapłacić wysoką cenę... Słynny i bogaty kompozytor gotowy jest zapłacić górę pieniędzy za rozwikłanie zagadki zabójstwa jego żony w schyłkowych latach PRL, a zrzeszenie banków chce, by podinspektor policji w stanie spoczynku Roman Medyna wykrył kim są tajemniczy akrobaci, którzy okradają prowincjonalne placówki. Jedna z tych spraw znajdzie finał na Sycylii, gdzie detektyw stanie oko w oko z najczystszym złem w ludzkiej postaci... W życiu prywatnym byłego policjanta też czeka niełatwe zadanie: za wszelką cenę chce odzyskać miłość i zaufanie ukochanej żony, która - nie bez przyczyny! - wyrzuciła go z domu. Barbara Medyna, była policyjna psycholog, lepiej odnajduje się w cywilu niż jej uparty i porywczy partner. Czy kobieca mądrość i tym razem zatriumfuje? Czy śmiertelne zagrożenie i konieczność zmierzenia się z niebezpieczeństwem scementują chwiejący się w posadach związek?

Data wydania: 2018-11-21

ISBN: 978-83-287-0908-9, 9788328709089

Wydawnictwo: Muza

Cykl: Elementy zbrodni, tom 3

Kategoria: Kryminał i Literatura detektywistyczna

Stron: 480

dodana przez: Mirko

Autor

Mariusz Ziomecki

Urodzony w 1952 roku w Polsce (Warszawa)

Mariusz Ziomecki – polski pisarz, dziennikarz i publicysta. Do 1981 był dziennikarzem warszawskiej „Kultury”. W 1982 wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie pracował jako jeden z głównych komentatorów dziennika „The Detroit Free Press”. W latach...

Pozostałe książki:

Wszystkie książki Mariusz Ziomecki

Recenzje

JACK REACHER Z GROCHOWA

18.01.2020

Dziwne. Całkiem fajna książka i nikt jej nie czyta? Nikomu nie chce się nawet skrobnąć recenzyjki? Na Legimi powieść dostępna jest już od dawna, czyżby nie dotarła do zwykłych księgarń? A może po prostu wydawcy nie chciało się ruszyć nawet małym palcem, aby poinformować o nowości czytelnika? Szkoda, bo książka ma sporo zalet. Dużego plusa ... Recenzja książki Odetchnij jeszcze raz

@Rudolfina × 8

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@Vernau

2020-07-26

Przeczytane Kryminał

Co może robić na emeryturze podinspektor po czterdziestce z Wydziału Zabójstw Komendy Stołecznej z Warszawy ? Roman Medyna razem ze swoją żoną Basią, policyjną psycholog, też młodą emerytką postanowili wybudować mały pensjonat nad Zalewem Zegrzyńskim. Poza przyjmowaniem gości Medyna postanowił zostać prywatnym detektywem, a my śledzimy sprawy, które prowadzi.

Po drugiej słabszej części trylogii z Romanem Medyną, Mariusz Ziomecki wrócił do dobrego poziomu pierwszej części. W ostatniej części „Odetchnij jeszcze raz”, którą rozpoczął z przytupem, gdy na taras ich pensjonatu spadł mężczyzna z przelatującego samolotu, oczywiście był bez spadochronu i zginął na miejscu.

Detektyw Medyna po przeżyciach z drugiej części przeszedł metamorfozę, ogolił się na łyso, wytatuował sobie kark i ramiona. Prowadzi jednocześnie trzy sprawy.

Morderstwo ochroniarza i napady rabunkowe na filie spółdzielczego banku rolnego w okolicach Warszawy, musi wyjaśnić sprawę morderstwa żony światowej sławy kompozytora sprzed trzydziestu lat oraz oczywiście pomóc swojemu bratu Wiciowi, który jest winien gangsterom duże pieniądze.

Krótkie rozdziały, polskie realia, wartka akcja. Mariusz Ziomecki w ostatniej części wrócił do formy z pierwszej części. Przyjemnie się czyta, dobra rozrywka dla czytelników lubiących polskie powieści kryminalne.

× 8 | link |

@Rudolfina

2020-01-18

7 /10

Przeczytane Jest w tym coś!

Cytaty z książki

“– Aaaa… cześć, Roman. Jak leci ? Kwitniesz w prywatnym sektorze ?
– Jak fiołek na kupie nawozu. A w Głównej co słychać? Konfetti wycinacie dla ministra ?
– To koledzy z wojewódzkich. My dużo się modlimy, he, he. No, z czym dzwonisz? Chyba nie po to, żeby biednego kumpla z policji zaprosić po pracy na kebab i colę.
– Aluzju poniał. Co powiesz na stek, Wojtek ?”