Obsesja i inne formy miłości

Historia wypełniona uczuciami, które od miłości coraz bardziej przypominają obsesję. Pełna samotności i rozpaczy, która nie może znaleźć ujścia.

Jeden telefon. To on sprawił, że Ana poczuła, jakby ktoś wyrwał istotną część niej samej. Niedowierzanie i rozpacz zdominowały, a ponowne powrócenie do rzeczywistości stało się niemalże niemożliwe. Jedną nogą tkwiąc w teraźniejszości a jedną w przeszłości Ana opowiada historię swojej miłości. Tajemnicy skrywanej przed światem. Czułości i szczęścia, ale też prób rozstania czy ogromnego bólu po stracie ukochanego.

„Miłość i inne obsesje" to powieść napisana białym wierszem. Są w niej dialogi i opisy czynności, ale dominują uczucia. Narratorem jest Ane, która zwraca się do Connora, a fabuła nie dzieje się na jednej płaszczyźnie czasu. Strona po stronie odkrywamy, jak ich relacja wyglądała oraz jak bohaterka teraz próbuje poradzić sobie z żałobą. Obserwujemy jej sypiące się małżeństwo i bezradność dzieci, które z niezrozumieniem obserwują dziwną relację swoich rodziców. Zaglądamy też do życia Rebekki — żony Connora, z której nie potrafił zrezygnować — a relacja między obiema kobietami może budzić niepokój.

Mam słabość do tytułów Sarah Crossan. Działają bardzo mocno na moją wrażliwość i tym razem również tak było. Emocje kłóciły się z moralnością i nie potrafiłam ocenić jednoznacznie zachowań bohaterów. Wiem, że forma tej książki nie każdemu przypadnie do gustu, ale dla tylu intensywnych uczuć zdecydowanie ...

Miłość, a obsesja. Gdzie leży ich granica? Czy paniczny strach przed utratą ukochanej osoby daje nam pozwolenie by zbudować nieprzeniknioną ścianę wokół łączącej nas relacji? A może miłość jest formą obsesji, a obsesja formą miłości? Może nawet jeśli byśmy chcieli, nie potrafimy rozstać się z ukochaną osobą, nawet w obliczu ostateczności?

Uwielbiam książki pisane emocjami, pisane każdym z uczuć jakie targają duszą. Uwielbiam to jak są one oddane za pomocą słów, jak mocno w nas, czytelników, uderzają. Uwielbiam książki Pani Crossan, bo nikt tak jak ona nie potrafi pisać emocjami. Crossan bez wątpienia jest wspaniałą pisarką o wyjątkowym, płynnym, wciągającym stylu pisania. Każde jej słowo i każdy werset są dobierane i konstruowane bardzo starannie i świadomie. Uwielbiam doświadczenie czytania jej poetyckiej prozy, nawet gdy zagłębia się w bolesne, trudne i „brzydkie” miejsca. Z przenikliwą dokładnością ukazuje ból, odkrywa smutek, poczucie winy i stratę. Ta proza, piękna, oszałamiająca, oszczędna, utkana ze strzępków wspomnień i sytuacji, z fragmentów świadomości głównej bohaterki, wnika w czytelnika głęboko i gryzie i drapie, nie dając ukojenia, ni odpowiadając na żadne z pytań, które pojawia się w trakcie czytania. To hipnotyzująca i przyciągająca historia, która urzeka, a jednocześnie niepokoi. Która wywołuje gniew i złość na główną bohaterkę. Która wywołuje ogrom smutku i pokazuje jaki bałagan w relacjach międzyludzkich pozostawia zdrada. Jak wiele zła, dobra...

Czytając tę książkę wciąż dudnił mi w głowie tytuł: ,,Miłość jako choroba psychiczna przenoszona droga płciową" - od wybitnego filmu Zanussiego. Ana - główna bohaterka cierpi na właśnie taką chorobę, kompletnie straciła głowę dla kochanka, który owszem - uwielbia jej towarzystwo i spędzać z nią czas, ale ani myśli opuścić swojej pięknej żony - Rebbeki która dała mu 3 synów. Ana wszelkimi sposobami stara się w pełni zdobyć serce Connora, aż pewnego dnia, jej ukochany ginie. I tak oto rozpoczyna się historia właściwa. Ana, teraz nie tylko ze złamanym sercem, ale również w żałobie, której nie może w pełni przeżyć szuka sposobów, by jak najbardziej zbliżyć się do nieżyjącego kochanka. Z racji zawodu robi to przez formalności związane z testamentem, który ustanowiła wcześniej z ukochanym. Cały ten galimatias zwieńczają jej silne uczucia, emocje nad którymi coraz trudniej jest jej zapanować. ,,Obsesja i inne formy miłości" to bez wątpienia unikalna powieść o ludziach, którzy błądzą, pragną, dojrzewają i gubią się we własnych żądzach. Z racji formy wierszowanej - coś zupełnie innego niż wszystko co dotychczas wpadło w moje głodne książek dłonie. Polecam :)