Nikt nie słucha starych ludzi

Lekki kryminalik, jednak z prawdziwymi zwłokami starszej pani. Na pewno nie nazwałabym tej powieści thrillerem. Nie znalazłam w niej też niczego śmiesznego czyli zapowiadanej w opisie "sporej dawki humoru przywodzącej na myśl klasyczne kryminały Joanny Chmielewskiej." I całe szczęście, ponieważ za panią Chmielewską, nie koniecznie przepadam.

Niestety, jak się właśnie zorientowałam, ta autorka "uatrakcyjnia" swoją chyba trzecią część tej serii zabiciem zwierzęcia, a ja tego nie toleruję. Więc to była pierwsza i ostatnia książka tej pisarki, a szkoda. Ponieważ polubiłam Agatę i jej rodzinę. Niestety jak się już ma jakieś zasady, trzeba się ich trzymać 🐶

Ależ mi się podobało. :) Zazwyczaj nie jestem wielką fanką cykli, jakoś w ogóle seriali nie lubię, czy to książkowych, czy filmowych, jeśli zdarzy się, że czytam jakiś pierwszy tom - często nie sięgam po kolejne. Tym razem będzie inaczej. Polubiłam bohaterów - Agatę, która tak serdecznie chce nie zawieść swego starego wujka, Kermita - tak bardzo stawiającego na uczciwość i szczerość, Antoniego - Agaty wujka, starszego pana, którego nie można nie lubić, Aśkę - siostrę Agaty i jej rodzinę (choć są raczej trzecioplanowi, ale sympatyczni), jestem ciekawa, co autorka jeszcze dla nich wymyśli.
Tu Agata decyduje się prowadzić "śledztwo" na prośbę wujka Antoniego, który nie wierzy, że jego zaprzyjaźniona sąsiadka popełniła samobójstwo rzucając się z okna, choć sama nie jest do tego "dochodzenia" przekonana, a robi to jedynie dla spokoju ducha starszego pana. Okazuje się, że mimo absolutnego amatorstwa, przy pomocy kolegi z pracy - może się udać rozwiązanie zagadki. Po takim początku, chętnie przeczytam opowieść o kolejnych przygodach Agaty.