Opinia na temat książki Nikt nie może wiedzieć

Ten cytat idealnie pasuje do historii "Nikt nie może wiedzieć". Różne optyki przeplatały się w powieści, zmieniając perspektywę wydarzeń sprzed lat. Jednak stało się to za późno. Większość książki to przerzucanie się oskarżeniami, żalami, poczuciem winy, poczuciem odpowiedzialności za drugą osobę. Podejrzanymi były trzy siostry Emma, Juliette (JJ) i Daphne, które z nocy zabójstwa ich rodziców mają szczątkowe wspomnienia. To, co wydaje się faktem, jest jedynie zakrzywioną czasoprzestrzenią. Starają się bronić siebie nawzajem, ale jednocześnie zerwały kontakt i nie widziały się przez kilkanaście lat. Ostatnie sto stron wywołuje rollercoaster, który nie pozwala oderwać się od książki, ale 3/4 fabuły, które do niego doprowadziły były dość monotonne i nużące. Całość oceniam wysoko, ale w porównaniu z "W gąszczu kłamstw" odpada w przedbiegach. Poprzednia książka była jedną z najlepszych thrillerów psychologicznych, jakie czytałam w tym roku. Ta nie dorasta jej do pięt.