Niezwykła gospodyni lorda Gabriela

Nie mam pojęcia co się dzieje, ale to drugi z rzędu romans Harlequina, w którym ilość redaktorskich niedoróbek została sprowadzona do nieinwazyjnego minimum. Owszem, są (jeszczei, z sobą), lecz nie kwalifikują się jako zbrodnia na języku. Toż to szok!
Sprawiedliwość należy też oddać tłumaczowi. Jakkolwiek odniosłam wrażenie, że z romansem, do tego tak poślednim jak "harlequin" nie czuje się dobrze, nie mniej jest bardzo w porządku.
W tych okolicznościach można skupić się na samym romansie i docenić walory.
A jest on uszykowany zgrabnie i całkiem niegłupio. Nancy może odrobinę jojczy, lecz intryga plecie się nader zręcznie, drugi plan trzyma poziom i bywa, że rządzi tym pierwszym, okoliczności towarzyszące przydają podstępom rumieńców a w finale - rzecz niebywała - autentycznie byłam przejęta. Nieoczekiwanie dobre poczytadło. Oby takich jak najwięcej.