Na dwoje babka grzeszyła

Okazała się całkiem rewelacyjną powieścią, choć pierwszy (dłuuuugi) rozdział mierził mnie strasznie i już, już miałam zakończyć spotkanie z książką. Potem jednak stwierdziłam, że skoro niektórych bawiła, to ja też powinnam dać jej szansę.
Dałam... i nie żałuję. Choć na dźwięk słowa "zajebista, -ty, -to" jeszcze długo będę dostawać wysypki.
Uwielbiam babcie w literaturze i filmach. Zazwyczaj są to wyjątkowe w rozmaity sposób kobiety. Marcela i Fatima również.
Moje serce skradła Fatima i jej świątobliwo-uzdrowicielska osobowość:)
Powieść śmieszna w absurdalnym, karykaturalnym wręcz stylu.

"Na dwoje babka grzeszyła" Michała Krawczyka to zabawna a nawet absurdalnie śmieszna komedia, która jest kontynuacją jego debiutanckiej książki
"Przypadek? Nie sądzę". Nie czytałam tej pierwszej części, ale myślę, że nie zbyt wiele nie straciłam, gdyż nie odczułam jakichś braków i chyba można potraktować tę książkę jako odrębną.
Jak zwykle, wpadła mi w oko okładka a na dodatek intrygujący tytuł, więc wrzuciłam na półkę, trochę czekała aż wreszcie dzisiaj odpaliłam audiobooka i myślę, że dobrze zrobiłam, bo interpretacja była bardzo dobra. Gdybym czytała, to nie wiem czy dotrwałabym do końca, gdyż chciałam coś lekkiego i śmiesznego a początkowa część była zbyt, jakby to powiedzieć, ciągnąca się bez jakiegoś zaangażowania, niezbyt zachęcająca. Później, gdy już akcja nabrała rozpędu, więc i okazji do śmiechu było dosyć sporo. Myślę, że każdego potrafi rozbawić ta książka, zwłaszcza podczas słuchania interpretacji.
Nie będę Wam streszczała całej fabuły, lecz powiem trochę o tych postaciach z okładki, które od razu mi się spodobały. To dwie przyjaciółki, mimo że są w tym samym wieku, tak około osiemdziesiątki, to jednak różnią się tak od siebie jak ogień i woda. Marcela uwielbia przesadnie różowy kolor i uważa, że ma tylko (lub aż) osiemnaście lat, tylko do takiego wieku się przyznaje. Lubi jeździć w miejsca, gdzie może się "pokazać", sama dobrze wie, że w swojej małej wiosce żadna kobieta a tym bardziej mężczyzna, nie dorasta jej nawet do pięt. Była już chyba we ...

Marcela Kociokwik i Fatima Wierniewicz - przyjaciółki czy może wręcz przeciwnie? Są jak ogień i woda, a jednak coś je łączy. I to nie tylko sędziwy wiek.

O matko i córko, co za książka! Mnie nawet pisać o niej ciężko, bo od razu przypominają mi się różne scenki, teksty Marceli, dziwaczne zachowania Fatimy i zaczynam ryć od nowa. Bo tak właśnie, ja się nie śmiałam, ja ryłam jak norka i ocierałam łzy podczas czytania. Mięśnie brzucha dostały ostry wycisk i właściwe to mogę Wam polecić tę lekturę zamiast siłowni - sześciopak gwarantowany 😁

To było moje pierwsze spotkanie z Michałem Krawczykiem, ale na pewno nie ostatnie. Jego pióro bardzo przypadło mi do gustu.* Autor potrafi w absurdalny humor, wie kiedy i jak przeklnąć, żeby było śmiesznie, a nie męcząco, a ze stereotypowych postaci potrafi wyciągnąć co najlepsze, obśmiać bez obrażania i jeszcze dorzucić swoje pięć groszy, żeby było ciekawiej.

Fabuła wciągająca. Była mała tajemnica, był nieszczere intencje i był mały zwrot akcji - no po prostu komedia idealna.

Na pochwałę zasługuje również okładka, pasuje perfekcyjnie do treści 😊

Gdybym miała podsumować tę książkę w jednym zdaniu, to powiedziałabym, że rozbawi nawet zatwardziałego ponuraka. Gorąco polecam!

*Marcela to by pewnie zinterpretowała to zdanie po swojemu 😂