Fragmenty krajobrazu, architektury, wspomnienia rozmów i spotkań stają się punktem wyjścia do refleksji o podstawowych sprawach człowieczego losu: miłości i macierzyństwie, odwadze i tchórzostwie, uczciwości, cierpieniu, śmierci kogoś bliskiego i perspektywie śmierci własnej. Ta poetycka autobiografia składa się z paruset miniatur, "okruchów życia", ułożonych na przekór chronologii czasowej według dramatycznego rytmu myśli i emocji. Wyłania się z nich wyrazisty portret pisarki i wizerunek czasów, w jakich przyszło jej żyć.